Maandag 19 oktober 2009 stond in het Algemeen Dagblad een verslag van de tweede marathon van Hilda Kibet. Ze was op 2.27 vertrokken en alles ging volgens plan. Tot 37 km, want daar stond een voor ons allen bekende man met een enorme hamer te wachten. Haar persoonlijke haas keek achterom en zag haar volgens de krant lopen als een gedemoraliseerde vijftiger.

Uiteindelijk kwam ze in 2.30.31 binnen. De laatste 7.195 meter ging in 29.24, zeg maar 14,5 km per uur. Het tempo van een gedemoraliseerde 50-er is dus ongeveer 2.55 op de marathon? Nu ben ik sinds 2006 ook een vijftiger en gedemoraliseerd noem ik dan ook liever ‘iets minder fanatiek’.

De toevoeging gedemoraliseerd in het Algemeen Dagblad is wel op zijn plek, want wie ooit Piet van Alphen heeft meegemaakt weet dat je als 50-er zelfs drie maal 2.22 kunt lopen. Lopen als een vijftiger alleen zegt dus nog niet zoveel. Helaas is Piet veel te jong gestorven en heeft hij nooit de waardering gehad die hij verdiende. Daar zijn wij veel te nuchter voor. Alles boven het maaiveld wordt maar raar gevonden. In Amerika had men een dergelijk fenomeen op handen gedragen. Ik weet niet of Piet wel eens achterom heeft gekeken in de wedstrijden waar ik ook liep. Dan had hij een gedemoraliseerde twintiger gezien. Toen was er voor mij wel een lichtpuntje, want ik dacht dat ik op mijn vijftigste misschien ook zo goed zou lopen. Inmiddels ken ik de moraal van dat verhaal; keep dreaming en natuurlijk nooit omkijken.

© Rinus Groen – Apeldoorn