De zevenheuvelenloop was mijn laatste wedstrijd. Dus het werd wel weer tijd voor een wedstrijdje samen met partner Eugène. We waren onze kleine blessures te boven en de winterdip voorbij, want trainen in de kou en regen is niet echt onze favoriet. Inmiddels hadden we ook enige doelstellingen voor ons zelf geformuleerd. Ik wil in duurloopjes harder gaan lopen dan 10km/uur. Mijn echtgenoot 12km/uur.
De laatste weken ging het behoorlijk goed met de trainingen, dus vol vertrouwen reisden wij zondagochtend 25 mei af van Apeldoorn naar de oude vestingstad ‘s-Hertogenbosch. Onlogisch zult u denken? Kun je niet wat dichter bij huis lopen? Vreemd misschien, maar ik ben opgegroeid in Den Bosch en het leek mij leuk om de stad weer eens in deze dimensie te bezoeken. Ook de familie kon, in dit geval mijn broer, de verrichtingen van zus en zwager eens live “aanschouwen”. Hij heeft mij wel gezien..ik helaas hem niet.
We parkeren op tijd onze oldtimer (voor de zon en feestdagen) in een warme parkeergarage. Spelden ons nummer op, nemen nog wat te eten en te drinken en lopen richting de Parade. Daar is het gezellig druk, tja Nijmegen is echt een stuk massaler. Gelukkig is de regenbui snel voorbij en wordt het al gauw broeierig, want de zon dreigt door te komen. Na wat gestrekt en ingelopen te hebben kunnen we vertrekken. Eugène speert meteen weg en ik heb ook het plan om er vandaag echt voor te gaan. Doel: 10 km onder het uur. We lopen al snel het drukke centrum uit, richting pettelaarseweg, voorbij een park. Heb ik daar vroeger niet met mijn vriendje gelopen? Mmmm ben er inmiddels, geloof ik, al een tijdje mee getrouwd. Op naar de Zuiderplas. Ook daar liggen enige jeugdherinneringen. Ooh wat is het lang geleden dat ik aan dat strandje heb gespeeld!! Word je dan (echt) oud als je dat gaat denken en ik ben pas begin veertig. Dat vind ik eigenlijk wel goed klinken.
Het tempo zit er goed in, redelijk relaxed, maar het is echt benauwd. Bij de Zuiderplas aangekomen voel ik gelukkig iets van wind en moeten we even een soort dribbelpasje aanmeten, want het pad is bij het eerste deel niet echt breed. Dit in combinatie met de hoeveelheid lopers. Dus even stabiliseren om daarna toch gestaag door te lopen. We krijgen een eerste tijdsmeting op drie kilometer en daar word ik al best blij van. We lopen de Zuiderplas nog een keer rond en bij het tweede rondje kom ik al mensen tegen die moeten gaan lopen of die ik al eens eerder hebben gezien. Gelukkig kan ik het tempo redelijk houden, maar het kost wel moeite. Het is ontzettend benauwd om te lopen en ik hoor velen om mij heen hetzelfde zeggen. Op het einde van het rondje Zuiderplas is er behoorlijk wat wind en koel ik weer een beetje af voor het ingaan van de laatste drie kilometer.
Ik heb de goede tred te pakken en begin stiekem te rekenen en dat valt al lopend echt niet mee. Ik geloof nog niet helemaal mijn tijden, want 5 km binnen de 28 minuten en die 6 of was het nou 7 kilometer globaal 37 minuten gemeten, ben ik dit echt? Of klopt er zometeen geen hout van als ik straks de echt gemeten tijden via de chip zie. We lopen door de Bossche Broek waar ik nog nooit ben geweest en het is best apart om de vestigingstad met daar hoog bovenuit torend de st. Jan voor je te zien opdoemen. Ook hebben vele lopers het moeilijk op dit stuk. Het lukt mij om het tempo vast te houden, maar ik weet het venijn in de staart zit en dat klopt ook. Ik zie het bord “nog 1 km”. Op de baan is dat 5 min. Okay, in de staat waarin ik nu ben nog maximaal 6 minuten afzien dan. Oh jee, het wordt een tijd van onder het uur en waarschijnlijk tussen de 56 en 57 minuten.
Ik loop echt op mijn tandvlees de laatste kilometer door de straten rondom de Parade vs St. Jan en zie de finish. Ik probeer de grimas van mijn gezicht af te krijgen, maar dat lukt niet echt. Ik loop de finish over en zie iets op mijn horloge flitsen van 56 minuten en nog wat seconden (om precies te zijn 56:58 min). Het gevoel van euforie begint mij ten deel te vallen. Even verderop vind ik ook Eugène terug die de klus in 50:43 minuten heeft geklaard. Allebei dus een vette PR. We hebben dus niet voor niets getraind. Bedankt trainers van AV Veluwe (Cees en Mynko)! . We pikken nog even een koel drankje en rijden moe maar voldaan naar de familie om lekker te gaan douchen. En als het even kan dan doen we deze loop nog een keer over, want het was een leuke loop om te doen.
© Monique Wijnen – Beekbergen