Vandaag is het dan zover. Ik ‘moet’ weer aan de bak. Vandaag ga ik zonder ome Wim van start, want hij doet vandaag de 10 Engelse Mijl die ik in eerste instantie ook wilde doen. Maar vanwege m’n opgelopen liesblessure heb ik de afstand gewijzigd in tien kilometer. Dit keer vergeet ik m’n cap niet. Als ik uit Ede vertrek ziet de lucht grauw uit en een aantal regenspatjes zijn al uit de lucht gevallen.

Ik hoop dat het in Arnhem beter is want een prestatieloop in de regen lijkt me niks. Als ik in Arnhem-Centrum ben aangekomen moet ik iets te lang zoeken naar een parkeerplek. Uiteindelijk beland ik op een parkeerplaats van een lijstenmakerij naast een bakkerij aan de de Nieuwe Kade. Ik twijfel of ik m’n bagage in de auto zal laten of mee zal nemen. Ik besluit m’n sporttas mee te nemen en dat af te geven bij de garderobe. Op de parkeerplaats spreek ik Marco Brouwers uit Heteren aan. Hij blijkt ook aan de tien kilometer deel te nemen, maar behoort, in tegenstelling tot mezelf, tot de snellere atleten. We praten wat en als we bij het Provinciehuis van Arnhem zijn aangekomen wens ik hem succes en ga ik naar de standjes terwijl Marco richting de garderobe gaat.

Als ik uiteindelijk m’n Bridge to Bridge shirt heb opgehaald, die ik bij de voorinschrijving heb besteld, ga ook ik naar de garderobe. Als ik m’n tas heb afgeleverd en het bonnetje heb ontvangen loop ik direct door naar de toiletten. Door de combinatie van sportdrank en water, die ik vantevoren in ruime mate heb ingenomen, met de nodige wedstrijdspanning moet ik héél nodig. Dit keer heb ik genoeg vocht naar binnen gewerkt…Na de plaspauze op naar buiten. Onderweg word ik door iemand op m’n schouder getikt en blijkt het Eline te zijn. Ze is met twee clubgenoten naar Arnhem gereist om mee te doen met de vijf kilometer. 

Na deze ontmoeting nog wat warming-up oefeningen. De gezamenlijke warming-up heb ik helaas gemist door m’n getreuzel bij de stands en de garderobe. Het marktplein voor het provinciehuis loopt ondertussen aardig vol met enthousiaste lopers voor de vijf en tien kilometer. Dranghekken moeten de lopers netjes naar de start en finish leiden. Om 15.15 u wordt het startschot gegeven en loopt de massa rustig uit. Als ik de startstreep passeer is er al ruim twee minuten verstreken. Geweldig om dit mee te maken! Ik kom redelijk snel in m’n ritme en kijk af en toe op m’n horloge voor de exacte hartslag. 

Het parcours is heel afwisselend: van brede wegen tot smalle paden langs de Drielse Dijk. Het weer is ook opgeklaard en de lichaamstemperatuur gaat flink omhoog. Dit door de zon die nu tevoorschijn is gekomen en door de nodige inspanning. Ik geniet met volle teugen van deze prestatieloop. Stiekem hoop ik op een tijd dicht bij het uur en het liefst onder het uur. Zou het lukken vandaag?? Toch is niet alles even vlak en moet er af en toe geklommen worden als ik de Nelson Mandelabrug nader. Langs het parcours staat veel enthousiast publiek.

Op het vijf kilometer punt staat de eerste drinkpost. Ik ben toe aan wat vocht. Wat zal ik doen? Al lopend drinken of stoppen en rustig wat slokken nemen? Ik besluit voor het laatste te gaan wat John eerder al heeft geadviseerd op m’n weblog. Rustig wandel ik en neem rustig een paar slokken. De rest gaat de zijberm in. Dan vervolg ik weer het parcours en heb niet het gevoel dat ik verloren seconden heb gemaakt met het drinken. Op het 7 kilometer punt volgt de tweede drinkpost. Zal ik deze nu overslaan en verder doorlopen? Ik besluit om hier ook rustig te drinken. Nog drie kilometer: het einde is in zicht.

Verderop zie ik de John Frostbrug waar de voorste groep al gepasseerd is. Als ik de brug over ben is het nog maar 500 meter naar de finish. Ik heb nog over en besluit te versnellen. In het centrum blijf ik versnellen en passeer een aantal lopers. Ik wil kost wat kost onder m’n 1.02.41 lopen en het liefst nog sneller. Als ik met een eindsprint de finish bereik staat er op de startklok een tijd van 1.05.37. Zelf klok ik 1.02.11. Na afloop heb ik geen idee wat mijn nettotijd is geworden, dus ik moet nog even afwachten totdat ik thuis ben en m’n tijd kan nalezen. Spannende tijd breekt aan. Ik krijg bij de finish nog een fles sportdrank en m’n welverdiende medaille. De chip gaat uit m’n veters en lever het in. De sticker voor het Gelder looppaspoort wordt opgehaald bij de Gelderlander bus.

Als ik weer richting het provinciehuis wandel komt de laatste 10 kilometer loopster binnen. Onder begeleiding van politiemotoren met zwaailichten en sirene! Met groot applaus wordt ze binnengehaald. Ik klap ook mee want deze prestatie is zeer zeker een applaus waard. Haar dag kan zo niet meer stuk. Net als de mijne, want naast het feit dat ik heerlijk heb gelopen heb ik weer een nieuw persoonlijk record bereikt (namelijk 1.02.13) Ik ben geëindigd op de 687ste plaats van de 784. Volgend jaar ben ik zeer zeker weer van de partij. Ome Wim eindigt overigens op de 10 EM in een tijd van 1.23.09 (netto)..

© Eugène Lekatompessy – Ede / http://runningcrashdummie.web-log.nl/