Cees Kraaijeveld vierde deze week zijn 59e verjaardag. Op het feestje waren hardlopers en familie. De hardlopers praten over niet aanwezige hardlopers en de familie over niet aanwezige familie. Bij de hardlopers kwam ook het onderwerp honden voorbij waar ook de familie iets van vond en zodoende ontstond een levendige discussie over aanlijnen en dat doet hij anders nooit.

Een dag later liep ik met Cees in het Woudhuis 10 maal 200m en op de terugweg besloten we over het gras langs de geluidswal A50 te lopen. Halverwege kwam een stevige rottweiler ons tegemoet met kort daarachter het bazinnetje. De hond sprong wat om ons heen en de vrouw vertelde dat hij op zoek was naar andere honden om mee te spelen, wij fungeerde als een soort surrogaat honden.

Een kilometer later waren we de hond al vergeten en keken naar een ooievaar toen plots dezelfde hond ons van achteren besprong. Het speeluur was voorbij en een beetje ravotten met Cees ontaarde in een strijd op leven en dood. Mijn ervaring met wurgsex kwam goed van pas en ik greep de hond bij de halsband en draaide deze een stukje om. Daar werd hij aanmerkelijk rustiger van en toen Cees ook aan de andere kant de halsband greep was voor mij het gevaar dat ik over de grond meegesleept werd ook voorbij. Cees was in zijn arm gebeten en ook zijn been bloedde.

Het bazinnetje dat na luid geschreeuw van ons aan kwam rennen verontschuldigde zich met de woorden dat dit niet de bedoeling was en dat ze hem zou gaan aanlijnen. Cees had pas een tetanus injectie gehad had ik een dag eerder gehoord dus vrolijk babbelend vervolgden we weer onze weg. Alleen bleef bij Cees de vraag waarom ik niet gegrepen was. Honden zijn niet zo gek op stinkdieren was mijn antwoord.

© Rinus Groen – Apeldoorn