Maandag 13 april 2013, een dag na de marathon van Rotterdam spraken we op de training met een groepje af om volgend jaar ook mee te gaan doen. Wegens blessures en bedenkingen vielen er een paar af, maar ik besloot in de zomer me toch maar te verdiepen in de voorbereiding. En zo begon ik eind van de zomer met een trainingsschema van vier keer per week.

Gaandeweg het schema werden de afstanden steeds langer en ik ontdekte steeds weer nieuwe routes. Het leukste vind ik de georganiseerde lopen. En zo ging mijn voorbereiding op de marathon via Tilburg, Ermelo, Almere, Zaandam, Zeewolde, Lelystad, Nunspeet, Nijmegen, Nijkerk, Egmond, Nunspeet, Dronten, Arnhem, Egmond, Apeldoorn, Schoorl, Vorden, Den Haag, Kampen, Zandvoort en Nunspeet.

Met sinds de zomer ruim 1000 trainingskilometers in de benen vertrok ik op 13 april al vroeg met de trein naar Rotterdam. Marianne, die haar broer ging aanmoedigen, reisde gezellig met me mee. Het startnummer had ik op vrijdag al opgehaald, dus eenmaal in Rotterdam kon ik meteen door naar de kleedruimte waar Ingrid al zat te wachten. Nadat ook John was gearriveerd was het tijd om te vertrekken naar de startvakken. Ik mocht plaatsnemen in het achterste startvak G en Ingrid en John liepen nog een stukje verder naar startvak E.

Vlak voor het begin zong Lee Towers dat we niet alleen liepen. Helaas kon ik hem niet zien, maar het was wel een bijzonder moment. Ergens in de verte klonk een kanonschot en een paar minuten later begonnen we langzaam richting startstreep te bewegen. Het was hier nog even oppassen met alle stoeprandjes, dit was niet het juiste moment om nog een enkel te verzwikken… En toen was er de startlijn, het was begonnen!

Samen met duizenden andere mensen liep ik ineens in de marathon van Rotterdam. Terwijl ik heel hard probeerde om rustig te lopen (tussen al die andere mensen) passeerden we al snel de Erasmusbrug en kwamen we langs de Kuip. Hier volgde een grote ronde door Rotterdam Zuid. Ik herkende Ahoy en verder liep ik vooral langs heel erg veel voetbalclubs.

Na het halve marathon-punt was de licht zeurende pijn die ik al de hele week in mijn heup voelde gelukkig niet echt erger geworden. Eigenlijk was het toen al meer over gegaan in een algemene stijfheid in allebei de heupen. De tweede keer de Erasmusbrug op voelde ik ook de kuiten protesteren, maar gelukkig is de brug niet al te hoog. Bijna op de Coolsingel boog ik af en vanaf daar liep ik bijna drie kilometer andere marathonlopers tegemoet die al bijna bij de finish waren. Het zag er aan de overkant nog erg soepel uit en ik kreeg bijna het idee dat ik de verkeerde kant op aan het lopen was.

Gelukkig splitste het parcours weer bij de 30 kilometer en na de drankpost stond Alie op me te wachten. Erg blij was ik hiermee, want het leidde even mijn gedachten af. Helaas werd Alie na een paar kilometer van het parcours gestuurd, maar ook vanaf het fietspad werkte de support heel motiverend. De aanmoediging op het grote bord bij 37 kilometer was ook hartverwarmend. Op dat punt wist ik ook dat ik de marathon ging uitlopen, maar de laatste kilometers waren wel erg lang. Gelukkig was er ook het publiek die constant mijn naam schreeuwden. Ook heb ik hier nog vele wandelende medelopers ingehaald. Bij de 40 kilometer nog eenmaal wandelen bij de rustpost en de laatste bekers water en AA-drink aan te nemen. En toen waren er de kubuswoningen, de laatste kilometer, de laatste aanmoedigingen van Alie en het laatste rechte stuk. Ik kon alleen nog maar lachen, lopen ging ineens vanzelf, wat een publiek! En toen was ik bij de finish: ik had mijn eerste marathon uitgelopen!

Na de finish was er de medaille, de felicitatie van burgemeester Ahmed Aboutaleb en aan het eind van het finishvak stond Marianne te wachten en ook Alie was daar weer. De medaille heb ik laten graveren met mijn eindtijd (5.04.29) en krijgt een ereplek in huis!

Langs deze weg wil ik ook iedereen bedanken die met me meegeleefd heeft de afgelopen maanden. Zonder iemand tekort te doen wil ik in het speciaal Ingrid en Alie bedanken. Ingrid voor alle tips, adviezen, gezelligheid en het delen van de zenuwen op weg naar de voorbereidingsloopjes! En Alie, die mij bij het horen van mijn marathonplannen afgelopen zomer wat argwanend aankeek, voor alle support zelfs op de fiets in Apeldoorn en Rotterdam!

Marjolein van Hemert – www.loopgroep2000.nl