Gisteren waarschuwde het journaal dat er vandaag een gevoelstemperatuur van min 15 zou zijn. Ik had dus extra dikke wanten in mijn tas gedaan. Op de fiets naar het werk om 6u30 viel het allemaal wel mee vond ik. Toen ik me na 40 minuten hardlopen die middag omdraaide, om de terugweg te aanvaarden, viel mij opeens de invloed van de wind op.

Het beetje kou was opeens een boel kou. Erger nog, waar mijn extra dikke handschoenen mijn handen voldoende bescherming gaven was er op de plek waar mijn bovenbenen samenkomen duidelijk onvoldoende bescherming. De lekker lopende dunne runningpant was duidelijk niet op deze omstandigheden berekend. Om de verdere training als een voetballer in een muurtje door te lopen was geen optie omdat het ijs op het fietspad toch ook wel enig regelen van evenwicht met mijn armen opeiste. Mijn gedachten gingen uit naar de hockeyers waar ook een bescherming tegen externe pijnprikkels op de bewuste plaats voorhanden is.

Nike, voldoe aan de vraag van de markt. De armwarmers waar je tegenwoordig veel marathonlopers mee ziet lopen zijn een stap in de goede richting. Schrijf een worst-case-scenario en verras me. Een windbeater voor in je broek of zo.

© Rinus Groen – Apeldoorn