De halve marathon van Berlijn uitlopen heeft bijgedragen aan een memorabel lang weekend Berlijn. Hoewel we alle tijd genomen hadden voor de voorbereiding is het toch altijd weer op die ene dag zelf dat je erop vertrouwd dat alles gaat gebeuren waarop je hebt gehoopt. Uiteraard gingen sommige dingen wat anders, maar die nemen we mee ter lering en de vermaak.
Zo hadden we een appartementje geboekt. Bij aankomst schrokken we toch wel even. Een grauwe Oostblok-flat in een (uiteraard met alle respect) rasechte ruige volksbuurt bij het voetbalstadion in de buurt. Ons verblijf op de 2e verdieping is heel sober ingericht met spullen uit de jaren 70 die je op een braderie waarschijnlijk niet meer kwijt komt. Gelukkig werd onze eerste indruk later op die dag teniet gedaan. Alles was brandschoon, het was er muisstil, alles wat er stond werkte en achteraf voor die paar dagen een prima plek om te vertoeven. We waren er klaar voor, maar om er zeker van te zijn dat we de start met de fiets konden bereiken hebben we ze voor de zekerheid afgesloten achter in ons bestelblikje laten staan.
Omdat we al eerder in Berlijn waren geweest hadden we het plan opgevat om met de fiets gewoon de bezienswaardigheden op het HM-parcours aan te doen. Twee vliegen in een klap dachten we, maar achteraf niet zo een goede zet. Met de fiets "even" de startnummers ophalen bij het oude stadsvliegveld Tempelhof was al snel 12 km en het HM-parcours nafietsen met een retourtje appartement was goed voor 25 km. Als je niet vaak fietst is dit dus de ideale remedie voor een pijnlijk zitvlak en zware benen die toch al niet zo soepel aanvoelde. Om nog even onze rust te pakken hebben we daarom minder inspannende cultuurminnende acties gedaan zoals een boottochtje op de Spree, omzetverhogende acties bei eine Backerei, eine terrasse und natuurlijk bij ein Kaufhof.
Het parcours was perfect. Alles vrijwel vlak en allemaal statige en stijlvolle brede wegen ala Loolaan of breder en langer. Daar waar we tijdens de verkenning dachten dat we een gedeelte van die lanen zouden gebruiken daar was het tijdens de "wedstrijd" zelfs flink kruipdoor sluipdoor over de gehele breedte van de weg om er door te komen. Op zich wel gezellig zo veel mensen, maar er zijn momenten dat het eventjes niet uitkomt. Door die massale drukte kun je niet echt je eigen tempo lopen. Mede door die slaloms gaf onze Garmin als toetje ruim 250 meter boven de 21,1 km aan. Moet ik wel erbij zeggen dat we twee vakken later zijn gestart omdat we aan de late kant bij de start waren door de superlange rijen bij de WC’s en mogelijk dat ook mijn toch al trage ochtendritme door het vooruit zetten van de klok naar de zomertijd hierbij ook een beetje een rol heeft meegespeeld.
Maar langer lopen in Berlijn is helemaal geen straf. Op elke meter van het parcours staat publiek, soms rijen dik. Als je even stuk zit word je afgeleid door een van de vele groep drummers, een rockbandje of word je uitgenodigd door vooral kinderen die er een sport van maken om een high-five met een loper te scoren. Ik heb me beperkt tot low-fives maar mooi om te zien hoe die kids klaar gaan staan om een tikje te ontvangen. Ook is het prettig dat je toch onbewust een paar keer wordt afgeleid van je fysieke status omdat je verplicht bent om bekende obstakels op het parcours te ontwijken zoals onder de Brandenburger Tor, om de Vredeszuil, onder de historische spoorbruggen of door Checkpoint Charlie. Andere obstakels die langs de route staan en ook even om aandacht vragen zijn onder andere Charlottenburg, in een lekker zonnetje toen we er voorbij liepen, de aparte vorm van de Gedachtniskirche die hoe dan ook altijd opvalt of het maffe parapludak bij de Potzdammerplatz.
Never a dull moment tijdens het lopen in Berlijn. Mede door de goede voorbereiding zat achteraf die 21 km erop voordat we er erg in hadden en leek het veel korter en sneller te zijn dan we aanvankelijk hadden gedacht. Uiteraard was het 3km voor de finish even werken maar het trekken, slepen en duwen tijdens sommige LSD-trainingsloopjes met diverse Veluwe strijdmakkers tijdens de voorbereiding heeft zich dubbel en dik in Berlijn terugbetaald. Van de finish daar kunnen die Berliners overigens nog wat van de Midwinter in Apeldoorn leren. In Berlijn moet je in de verte een klein boogje zoeken daar waar je op de Loolaan tijdens de midwinter de laatste kilometer echt onder de spandoeken, banieren en bogen een triomfale binnenkomst ervaart. Ook voor de medaille hoef je het niet te doen, een tuttig klein dingetje met een touwtje, nog niet eens een lintje er doorheen. Maar alles is vergeven door het optreden van een bierbrouwer als sponsor. We hebben geen AA-drink of andere energiedrank bij de finish kunnen ontdekken. We konden alleen kiezen uit water, thee en ….. jawel, halve liters (alcoholvrij) bier! Als je dan toch moet kiezen is de keuze denk ik snel gemaakt.
De halve van Berlijn lopen was gaaf om een keer zo’n massaal circus te beleven in combinatie met de stijlvolle uitstraling van de stad. We hebben lekker de tijd genomen voor de voorbereiding, niet tot het gaatje hoeven te gaan door de lat te hoog te leggen, alles heel gehouden en genoten van zowel de voorbereidingen als op het moment suprème. De tijd? Als beloning diende zich een tijd aan net onder de 2 uur daar waar we op een schema van 2 uur en 5 min. hadden getraind. Hartstikke leuk maar eigenlijk minder belangrijk omdat als zodanig het "project Berlijn" met een Run-, Sun- en Funfactor een dikke vette 8,5 scoort. Missie geslaagd.
© Jan Wenmaekers – Apeldoorn