"Pappa, wil je met mij van geest wisselen?" Dat vroeg mijn dochtertje toen we naar school fietsten. "Ik moet straks een sponsorloop doen en dat kan jouw geest beter". "Dat wil je vast niet": antwoordde ik. Van ruilen komt huilen, want in dit geval leeft zij vast in de veronderstelling dat ik na de sponsorloop weer terug spring in mijn versleten lichaam. Nee, zo’n 11 jaar oud tot nu toe verwaarloosd lichaam, geef ik niet zomaar terug.

De mogelijkheden zijn opeens legio. Mijn hele schooltijd wordt een leuke tijd: easy does it. Na de sponsorloop vandaag ga ik gelijk met mijn nieuwe lichaam aan de gang. Snel naar de baan en een 1500m lopen, lekker testen. Wel gewoon mijn tijd nemen, een week of tien, voor ik twee maal per dag ga trainen. Wedstrijden doe ik pas wanneer ik een 5000m binnen de 18 minuten loop en de marathon alleen op uitnodiging. In Amerika gaan ze uit hun dak van een meisje van 12 die onder de 3 uur loopt. Mijn pincode weet ik nog steeds en het salaris zal wel binnen blijven komen de eerste paar jaar wegens een acuut geval van kinds worden.

Nee, laat ik maar niet wisselen. Mijn nieuwe lichaam geeft met al die plannen van mij waarschijnlijk snel de geest.

© Rinus Groen – Apeldoorn