Pff, zo vroeg uit mijn bed is echt niet mijn ding, kunnen ze daar geen wet voor maken dat een marathon altijd na de middag moet starten? Na een uurtje rijden kom ik aan in Terneuzen bij ‘de valse Belgen’. De finish is in Terneuzen en van hieruit vertrekken bussen naar de start in Hulst. Heel wat bekenden weeral en bedenkelijke blikken dat ik er ook weer bij ben. "Te veel", zegt William: "te veel verslagen typen en te veel lopen…"
William weet wel waarover hij spreekt natuurlijk. Ik zal het geen twee jaar volhouden volgens onze bekende en misschien wel onze beste ultraloper. Die twee jaar zijn wel al om William, een ultraloper moet daar allemaal niet van weten. Ik heb immers niet de intentie van mijn leven lang rondjes te draaien, dit is een fase in mijn leven en binnen enkele jaren zal het iets anders zijn. Die reacties zijn allemaal positief en welgemeend en ze komen meestal uit de mond van mensen die bijna wekelijks een marathon lopen. Hopelijk krijgen ze ongelijk en kunnen we zo nog een tijdje doorgaan.
De bus start stipt om 09u30′ en brengt ons vlot naar de start. We krijgen een zak om de laatste dingen in te stoppen waar we niet mee gaan lopen. We praten nog gezellig bij en als een tgv (hst voor de buren) draait de klok naar 11u00′. Even aftellen en het is weer eens zover, de week na Steenbergen en nummer 68 vandaag. Maar zover is het nog niet. De eerste kilometerkes lopen wel vlot maar toch moeten de benen even loskomen. Na een korte plaspauze versnel ik even en kom zo tot bij Veerle. Ze gaat voor een tijd onder de 4u wat een PR zou moeten zijn. Ik wil wel proberen om haar wat te steunen tot…we zien wel hoever.
Veerle loopt duidelijk veel vlotter dan vorig jaar, de trainingen hebben duidelijk gewerkt. Om de 5km is er bevoorrading met Isostar, een goede keuze. Het landschap is hier formidastisch, zo mooi. De hollandse koeien zijn bijna even mooi als de Belgische. De vrouwen zijn hier dan weer mooier, oeps, vanavond slaag. Het loopt vlotjes en we hebben een supergoed ritme, de sympathieke zus van Veerle volgt met de fiets. Ze is een perfekte begeleider en met de juiste humor lachen we de kilometers weg. Van het ene bos in het andere en van de ene dijk op de andere. Langst mooie waters, sprookjesachtige plekjes maken deze marathon uniek. Bart, de man van Veerle, loopt al een hele tijd op een 200m voor ons, we wachten op zijn dip maar die blijft heel lang uit.
Aan de bevoorrading stop ik altijd even en het duurt kilometers voor ik Veerle terug kan bijbenen. Na x-aantal kilometer was het bijna een ramp. Veerle haar magische zakdoek valt op de grond. Ik loop een stukje terug want zonder zakdoek zou ze nooit uitlopen. Aan de kant staat een vrouw met een wel heel apart model van paraplu, even roepen dat ze een mooie paraplu heeft. Aja, over de regen hebben we het nog niet gehad, misschien omdat het niet regent. De eerste kilometers viel er wat nattigheid maar dan bleef het zo goed als droog. De wind blaast ons wel alle richtingen uit. We krijgen het alle twee wat moeilijker. De grappen zijn verdwenen, het vloeiend lopen is al wat meer vloeiend trekken. Maar we zijn er aan begonnen en zullen finishen onder die vier uur.
Bart zijn we voorbij maar die loopt mooi mee in ons spoor, ook zijn conditie is duidelijk beter. Bij mij gaat het wat meer op karakter maar ook op karakter kunnen we uitlopen he. Na 30km hebben we nog ruim de tijd maar echt stilvallen zal ook niet mogen. We hebben het zwaar, heel zwaar, maar de gevreesde serieuse klop blijft weg. De voeten zijn weer aan het branden, wat scheelt er toch met die nieuwe schoenen. We komen aan de Schelde met nog 4km te gaan. Het is prachtig, die grote boten, de meeuwen, de rotsen…. De Schelde is hier enorm breed, niet iedereen heeft er nog oog voor. Veel lopers gaan al te voet. Het is nog een zwaar stuk langst het water, de laatste loodjes. Nog even naar rechts, blokje om en de aankomst is in zicht. 3u53′.." we zijn geslaagd met grote onderscheiding.
Als kers op de taart mag Veerle nog eens de trappen doen om op het podium te gaan staan, 3de! Proficiat, wat een glimlach, alle pijn is met de slag verdwenen, wat moet dit een goed gevoel geven. Mijn marathon is ook meer dan goed want ik dacht nooit te kunnen blijven lopen. Een busje brengt ons twee kilometer verder naar de wagen en daar stopt ons avontuur maar weer.
Dit was de eerste editie van de marathon, als ik een tip mag geven voor de organisatie: zet misschien een deelnemerslimiet, want als iedereen zo positieve reclame gaat maken zou het volgend jaar wel eens een overrompeling kunnen worden. Alles maar dan ook alles was tot in de puntjes juist ! Duidelijk mensen die er verstand van hebben. De sfeer was top, de aanmoedigingen van het publiek ook super. Deze marathon komt al zeker in mijn top10.
© Paul van Hiel – Jette (BE) / http://paulvanhiel.spaces.live.com