Begin dit jaar besloot een groepje loopvriend(inn)en van AV Veluwe uit Apeldoorn om gezamenlijk aan de 35e editie van de City Pier City mee te doen. Zo gezegd, zo gedaan, dus staan we op zaterdag 14 maart omstreeks half 12 op perron 3 om naar Den Haag te gaan. Goed gehumeurd, mooi weer en lekker zonnetje. Kortom goede vooruitzichten op een prachtig loopfestijn en goede tijden.
Haile Gebreselassie zal een aanval op het wereldrecord doen en wij gaan voor een vet PR! Den Haag, here we come!Naarmate we verder van huis raken, wordt het weer snel minder. In Utrecht zijn we de zon al kwijt en bij aankomst in Den Haag begint het te regenen. Bovendien staat er een nare wind en is het koud. Dat valt dus tegen, maar we laten ons natuurlijk niet kennen. Ofschoon het merendeel de korte broek en het shirt met korte mouwen maar in de tas laat. Toch nog maar een keertje in winteroutfit. Het is tenslotte nog geen lente. Nadat we op het Malieveld een vriendelijke medeloper hebben gestrikt voor de traditionele teamfoto, gaan we naar de startvakken. Geralda en Jannie laten we achter in vak E en de rest gaat naar C. Gezellig wachten in de regen tot het startschot valt. Een minuut of zes over half drie passeren we de startlijn en kan het feest van 21,1 km. beginnen.
We ergeren ons aan de drukte in de eerste kilometers. Passeren gaat moeilijk, maar Ed is een ware slalomspecialist en vanaf kilometer 4 ontstaat er meer ruimte. Het is inmiddels ook droog geworden en over de mooie Laan van Meerdervoort gaan we als een speer. De kilometerbordjes volgen elkaar snel op en voor we er goed en wel erg in hebben zijn we al over de helft. Daar is de haven van Scheveningen en nu volgt het mooiste deel van de route: over de boulevard langs het strand naar de Pier. Dan zijn we bij km. 15 aangeland en is het eigenlijk nog maar een betrekkelijk klein stukje. Onder de aanmoedigingen van het talrijke publiek en hier en daar wat muzikale ondersteuning, genieten we van wat Den Haag ons te bieden heeft.
Zoals zo vaak wegen de laatste loodjes het zwaarst. Als we in de verte het NN-gebouw bij het Centraal Station zien, lijkt het of we er al bijna zijn. Schijn bedriegt, want er wachten nog 3 zware kilometers. De krachten vloeien weg en wij die rondom Apeldoorn zoveel heuvels bedwingen, krijgen nu moeite met elke verkeersdrempel die ons pad kruist. En helaas: dat zijn er nogal wat! Toch is het einde zoet, want onder de klanken van Viva Hollandia (‘we zijn er weer bij en dat is pri-ima’) gaan we vrolijk over de finish. Gewapend met een stuk landbouwplastic en een flesje sportdrank van de organisatie (en natuurlijk onze medaille!) wandelen we over de statige Lange Voorhout weer terug naar ons basiskamp op het Malieveld. Daar omkleden, wachten tot iedereen er weer is en verzamelen voor de after party teamfoto (Sonja strikt altijd wel weer iemand). Vervolgens tevreden naar huis. Het was weer bar gezellig en we hebben goed gepresteerd. Wat zijn we toch een toppertjes!
© Nemi van der Reest – Apeldoorn