Begin jaren 80 had Nederland een ongekend aantal redelijke marathonlopers, namelijk Cor Vriend, Gerard Mentink, Barry Kneppers, Roelof Veld, Cor Lambrechts, Wim Zegers, Gerard Nijboer, Peter Rusman etc etc. Het leuke was dat die jongens van voren meeliepen in een marathon en je als loper een persoonlijke voorliefde voor een bepaalde loper had.

Allemaal hadden ze ook hun finest moment. Gerard Mentink was voor Apeldoorn wat Cor Vriend voor Maassluis was. In die tijd werden leuke tijden gelopen met Nederlanders in een hoofdrol, maar bovenal was het ook gezellig. De altijd goedlachse Gerard Mentink kon tijdens een marathon opeens een mop vertellen waardoor de hele kopgroep zowat in de broek poepte. De één figuurlijk, de andere zelfs letterlijk. De kunst van een goede mop is dat de verteller zelf niet gaat lachen. Gerard beheerste dat als geen ander.

Wat ik zelf als een van de meest onvergetelijke momenten herinner is dat coach Bob Boverman in Maassluis meefietst met Cor Vriend en Barry Kneppers. Barry roept hem en Bob fietst snel naar hem toe. Barry haalde zijn gebitsplaatje uit zijn mond en duwde het bij een stomverbaasde Bob in zijn hand. Gerard Nijboer zie ik nu meestal in driedelig pak bij de finish en zou zich volgens mij niet snel als gebitsbakje lenen. Is dat het geheim waarom er toen beter werd gelopen? Een bondscoach die er echt dicht opzat?

© Rinus Groen – Apeldoorn