Eindelijk, het is me gelukt! – Loopkrant.nl

Bron Eugène Lekatompessy Vrijdagmiddag heb ik samen met Owen een tempo duurloopje gedaan van 40 minuten. Omdat het wat winderig was zijn we in het bos gaan lopen. Nou ja lopen, ik met de benenwagen en Owen op z’n mooie crossfiets. Het loopje ging vrij soepel en Owen was een goede haas/verzorger. Vandaag, zondagochtend, wil ik deze goede prestatie voortzetten.

Vantevoren heb ik een route van 21 kilometer uitgestippeld. Het eerste deel van de route is richting Lunteren langs de Doesburgermolen, daarna het bos in van het Landgoed Kernhem en vervolgens richting de Ginkelse hei. Dan terug langs de kazernes en dan via het centrum naar Veldhuizen en vervolgens weer naar het beginpunt. Om 10.12 u start ik m’n stopwatch en ga in plaats van naar de oude Rijksweg de andere kant op richting de school waar m’n kids zitten. Vervolgens loop ik langs de weilanden en loop dan uit de wijk richting Lunteren. Het gaat vrij soepel en het weer zit ook mee. Wat grijs, beetje wind maar wel droog.

Na een paar minuten steek ik de weg over en loop richting de Doesburgermolen. In de verte zie ik twee dames die allebei een beest aan de hand hebben. Als ik wat dichter bij ze ben zie ik dat ze twee ezels bij zich hebben. Waarschijnlijk moeten de dieren naar een ander weiland of stal. Ik groet de dames en loop dan verder en sla na een paar meter de weg naar rechts in. In een weiland zie ik nog een paar ezels grazen. Als ik de Doesburgermolenweg helemaal uitloop kom ik weer op de grote weg langs het landgoed Kernhem. Ik loop daarna over het grindpad van de Doolhoflaan.

Onderweg kom ik twee wat oudere hardlopers tegen. Beiden hebben een hele mooie pas, twee diesels. De eerste groet me vriendelijk, maar bij de tweede gaat er met moeite een groet eraf, laat staan een high five. Dan niet joh! De doolhoflaan loop ik vrij soepeltjes en in het bos kom ik een paard met amazonne tegen. Ze houdt het grote dier stil en in bedwang zodat ik haar rustig kan passeren. Gelukkig schrikt haar ros van de kleine gele verschijning en loop ik geen kans op een trap van een van zijn hoeven. Ik groet de dame op het paard en loop vervolgens door langs het bloedsteen en klim vervolgens de heuvel waar Owen afgelopen vrijdag veel moeite heeft en met zijn fietsje aan de hand achter me bleef.

Daarna volgt weer de bosrand en twijfel ik of ik een extra lus zal maken richting Otterlo. Ik doe het niet en steek over en loop vervolgens op het fietspad langs de oude rijksweg richting de Ginkelse hei. Af en toe breekt de zon door en dat maakt het uitzicht over de heide mooier. Als ik het restaurant en schaapskooi heb bereikt besluit ik een extra lus te maken naar de dierenassiel Hof van Ede. Als ik deze bereikt heb ga ik weer terug en vervolgens pak ik weer de tankbaan om mezelf weer wat moeilijker te maken. Hoewel er geen wind is gaat het behoorlijk wat moeizaam in het mulle zand. Ik ben dan ook blij als ik het tankbaan kan verlaten en weer op het fietspad kan lopen. Het klimmetje naar de bosrand gaat me minder goed af dan de vorige keer. Vandaag heb ik geen vleugels maar meer lood in m’n benen.

Gelukkig kan ik na een paar minuten weer herstellen op de Nieuwe Kazernelaan. Vandaag gelukkig geen auto’s die me van de loopsokken rijden. Onderweg neem ik met regelmaat wat water van m’n drinkbelt. En tussendoor neem ik ook wat dextro druivesuiker tabletten. Als ik de lange weg langs de kazernes heb afgelegd ga ik naar rechts en dan steek na een paar meter het kruispunt over. Ik heb geen zin om de route te pakken langs het gemeente huis. Via het Stationsweg loop ik het centrum binnen en loop vervolgens langs de bibliotheek en ga via de rotonde richting ome Wim. Wim is thuis maar ziet me niet. Ik klop gauw op de ruit en vervolgens ga ik weer verder. Dit keer loop ik rechtdoor en ga richting Veldhuizen. Bij de verkeerslichten moet ik stoppen. Doorlopen is niet verstandig omdat er een hoop verkeer aanwezig is. Balen! Ik zet m’n stopwatch op pauze en zie dat ik al 2.19 u onderweg ben.

Plotseling hoor ik een automobilist toeteren. Het zijn Wim en Geeralda die ook moeten wachten. Ik steek een hand op maar met een gezicht die op onweer staat. Ik heb een bloedhekel aan wachten tijdens het lopen, het haalt me uit m’n ritme. Als eindelijk het groene licht verschijnt ga ik als een speer vandoor. Ik druk op m’n horloge en tot mijn stomme verbazing wordt m’n tijd definitief geregistreerd op 2.19.39. Shit, da’s lekker, weer op het verkeerde knopje gedrukt!

De Slotlaan, de lange weg dwars door Veldhuizen, loop ik nu wat minder soepel ondanks het snelle geasfalteerde fietspad. Ik twijfel aan het einde van de weg, wel of niet de lus pakken via de Hofbeeklaan. Ik besluit de lus te lopen omdat ik niet weet of ik exact 21 km’s zal afleggen. Een nieuw hardloophorloge met hartslagmeter en afstandsmeter staat op m’n verlanglijstje, want dat gissen, daar wordt ik zo moe van en achteraf analyseren wat de afstand is begint ook m’n keel uit te hangen.

Na de lus kort ik de route iets af en loop niet langs m’n ouderlijke huis. Ik zit nu echt in een dip en moet nu alle zeilen bijzetten. Als ik eindelijk op de oude rijksweg ben beland moet ik even op m’n tanden bijten en na ongeveer 500 meter stop ik aan de rand van m’n wijk Kernhem en kijk ik snel op m’n horloge die de 12.55 u weergeeft. Ik ben kapot, maar een gelukzalig gevoel overheerst me. De laatste 500 meter wandel ik rustig en vervolgens doe ik wat cooling down oefeningen en ga ik blij naar huis. Gauw wat drinken en iets eten en dan snel onder de warme douche. Dat heb ik wel verdiend! De afstand die ik heb afgelegd is 22.74 km in een tijd van 2.43 u, gemiddelde hartslag 160, max. hartslag 195. Eindelijk, het is me gelukt!!!