Trèfle à Quatre Feuilles: wat kun je als loper nog meer wensen? – Loopkrant.nl

Maandagmorgen is een van de standaardvragen op kantoor: "Heb jij nog iets leuks gedaan dit weekend? ". Deze maandag kon ik heel terloops zeggen: "ik ben bij le Trèfle à Quatre Feuilles geweest". Niet dat ik ’s maandags morgens problemen heb om op gang te komen maar even een goed gesprek moet kunnen.

Dus toen iemand reageerde met "Ja daar komen wij ook vaker" zag ik weer een mooie kans voor een goed gesprek (en waarschijnlijk het maken van een goede vriend als dit stukje toevallig door een collega gelezen wordt). Want ik wist niet dat deze collega een fervent loper was, sterker ik had altijd gedacht dat hij een heel grote hekel had aan alles wat maar op bewegen leek. Het gesprek liep vervolgens ongeveer als volgt:

"Ja, ik ben inderdaad heel wat bekenden tegen gekomen".
"Wij vinden het anders heerlijk exclusief".
"De omgeving is werkelijk schitterend".
"Ik zou hier liever aan refereren als de entourage"
"Ik vond de warme hap geweldig, ik was er echt aan toe"
"Ik heb je al vaker gezegd dat ook jij een echt goede keuken kunt leren waarderen, ook al blijf je je wat plat uitdrukken"
"De verzorging was prima"
"Je formuleert dit wel erg gewoontjes"
"En dat voor 7 euro inclusief T-shirt"
"Soms is je humor niet te volgen…."

Zo zie je maar dat je als eenvoudig lopertje ook zonder problemen een gesprek op niveau kunt voeren met echte culinaire kenners. Ik was dan ook heel blij dat ik niet gewoon gezegd had ‘ik ben gisteren naar klavertje 4 geweest’, want dan had iedereen gedacht dat ik heel burgerlijk met de kinderen naar de een of andere speeltuin geweest was. Doordat ik een bord hutspot met worst heb verslonden, word ik door fijnproevers voor vol aangezien. Dus stijgt door het lopen mijn sociale status. Ik zou bijna zeggen, hoe meer modder hoe hoger voor mijn maatschappelijk aanzien.

Zondag had ik dus het genoegen om voor de derde keer te mogen deelnemen aan de Trèfle à Quatre Feuilles te Olne. Door mijn gebrekkige kennis van de Franse taal heb ik altijd gedacht dat trèfle een benaming voor een soort trail was. Dus dacht ik, als ik eens stoer wil doen kan ik altijd nog roepen dat ik wel eens een trèfletje loop. Het blijkt echter het Franse woord voor klaver te zijn. Dus klaver met vier bladen. En als je de route ziet zoals die door mijn gps is vastgelegd is het klavertje vier inderdaad goed te herkennen

Aan deze loop heb ik echt mijn hart verpand. Als ik de reacties van andere lopers hoor en lees ben ik niet de enige die hier zo over denkt. De sfeer, het parkoers, de zwaarte, dat is waar deze jongen een kik van krijgt. Ik heb al twee eerdere verslagen geschreven en wil niet te veel in herhaling vallen. Het blijft een geweldig concept: vier rondjes (12,11,10 en 9 kilometer) in de vier verschillende windrichtingen. Geen poespas, op het verste punt een verzorgingspost en briljant controlesysteem met op de verzorgingspost van "boucles" 2,3 en 4 een lintje. Dus drie verschillende lintjes zijn goed voor een marathon en een T-shirt. Gaat het wat minder dan loop je een rondje minder en krijg je een ander T-shirt. En tot mijn grote verbazing en bewondering zag ik dat toen men bij de na-inschrijving verwachte dat er meer inschrijvers dan T-shirts waren men het inschrijfbedrag terugbracht van 7 naar 3 euro. Dus ( hier ben ik weer met mijn stokpaardje) een loop met echt hart voor de lopers.

Ik heb afgelopen week van de medici een verbod gekregen om te lopen. Dus heb ik eindelijk ook eens iets teruggekregen voor het aanzienlijke bedrag aan ziektekostenverzekeringspremie dat ik betaal. Ik doe wel stoer maar echt lekker zit mij dit nog niet helemaal en omdat ik weet wat ik hier tegenkom, heb toch even nagedacht hoe ik deze loop zou aanpakken. Ik weet gewoon dat vooral bergaf niet echt lekker zou gaan en dat deze loop mij er subtiel op zou wijzen dat de artsen niet helemaal gek zijn. Daarnaast was het zo dat ik mijn grote Belgische vriend Luc de Jaeger- Braet, met pijn in het hart vorige week in Genk een enorme partij klop gegeven had.

Ondanks het feit dat ik in Genk wat chocolade voor Luc overgelaten had, zat dit hem niet echt goed. We hebben al een intensieve emailwisseling hierover gehad en dit is zelfs zover gegaan dat Luc afziet van zijn deelname aan de Dwars door Ierland loop. Het kan natuurlijk niet zo zijn dat zo’n topper het bijltje er bij neer gooit door het gedrag van zo’n schravelaer als ik. Dus ik moest voorkomen dat ik Luc weer zou verslaan, zeker in zijn mooie België. Dus besloot ik deze loop te gaan lopen in een tempo van 6 minuten per kilometer. Dus in 4:12. Nu weet ik ook wel dat 6 minuten per kilometer niet zo makkelijk telt als 5; maar voor dit parkoers is dit meer dan hard genoeg.

Uiteindelijk ben ik na 4:06 en dus mooi 10 minuten na Luc binnengekomen. Tot mijn grote vreugde voelde ik mijn voet/enkel wel, maar het viel heel erg mee. Omdat ik moeite had met dalen heb ik mij een aantal malen bergaf redelijk bezwaard gevoeld. Doordat de paden erg smal waren hinderde ik de lopers die snel omlaag wilden. Uiteraard heb ik zo veel mogelijk geprobeerd om aan de kant te gaan om ze te laten passeren. En als ik ze daarna bergop weer inhaalde heb ik ook steeds netjes sorry gezegd. Samenvattend: dit was weer GEWELDIG.

Plaatjes van de meest opmerkelijke zaken staan in de eerdergenoemde oude verslagen, toch heb ik weer wat nieuwe dingen gezien en foto’s hiervan staan met dank aan Willem Mütze op mijn persoonlijke site.