Het werd een bijzondere dag.. Eindelijk was het dan zo ver. Na twee maanden redelijk intensief trainen, waren we er klaar voor, de Midnattsloppet in Stockholm, de jaarlijkse klassieker en ook wel de gezelligste loop van Scandinavië. Helaas kwam er een paar dagen voor vertrek een kleine kink in de kabel of kan ik beter zeggen een kink in mijn hamstring.
Die was wat gespannen en er stond net te veel spanning op om de loop even soepel uit te lopen. Tja en dan moet je rust houden, wat eigenlijk geen kwaad kan, maar als je elke stap voelt dan wordt je niet echt vrolijk. Op donderdag 16 augustus vertrokken we naar Stockholm. Gelijk ook maar een leuk weekend ervan maken. Angelique haar ouders waren ook een weekendje mee de Stockholmse sfeer proeven en het was ook Kulturfestivalen met heel veel open podiums. Als eerste gingen we de shirts en de chips ophalen op Zinkensdamm, waar ook de start was. Genoeg tijd want we hadden nog twee dagen rust.
Iedereen krijgt bij aanmelding hetzelfde kleur shirt. Deze keer was het ook rood hardloopshirt van Nike dus al die 17.000 deelnemers lopen in een lange slang achter elkaar wat een leuk gezicht is, echt heel apart. Wij waren de enige deelnemers uit Nederland en het zou voor ons echt een heel speciale dag worden. De start was op zaterdag 18 augustus ’s avonds om 22:00 uur en dus in het donker. De loop is door Södermalm, het zuidelijke deel van Stockholm, niet echt vlak en een groot gedeelte van het parcours is verlicht met waxinelichtjes. Dit maakt het zeer sfeervol, zeker met de tienduizend toeschouwers die je aanmoedigen.
Het begint met een massale warming up op Zweedse muziek en een daverend vuurwerk. Er zijn zeven startgroepen en om de vijf minuten wordt er een groep weggeschoten. Eindelijk was het 22:15 uur, de groep waar wij in vertrokken (groep 4) was aan de beurt. Ik was een beetje gespannen, net als mijn hamstring, zou hij het uithouden?Het eerste gedeelte was vlak en in een rustig tempo lopend ging het eigenlijk crescendo. Nu vertelden de Zweden om ons heen dat er een zeer venijnige klim in zat na vijf kilometer en dat was niet teveel gezegd. Een beetje de Cauberg in Limburg maar dan nog wat steiler, daar kon je ook de Nike sprintprijs winnen. Wie de snelste tijd maakte op dit stuk kon een prijs winnen met Nike artikelen. Ik ben maar rustig naar boven gewandeld en heb geen risico genomen en Angelique en ik hadden afgesproken om ten alle tijden bij elkaar te blijven dus dat deden we ook.
Maar er waren nog drie van deze verrassingen, weliswaar wat korter maar wel net zo heftig. De laatste drie kilometer was redelijk vlak en heel erg leuk met al die mensen en muziek. Als een rode slang bewogen zich de lopers door Stockholm, wat het heel indrukwekkend maakte. Eindelijk was daar de finish, hand in hand kwamen we er over, de tijd was voor ons eigenlijk niet belangrijk (63 minuten). Het ging om het plezier en om te genieten en samen lachend de finish bereiken. Nu vraag je je misschien af, wat is "smyg gift"? Nou, we zijn namelijk diezelfde middag heel stiekem getrouwd in Stockholm en dat maakte het zo speciaal..
© Ton Dam – Delft