Arnoud Okken is nog geen meter in het park van het Openluchtmuseum of in de lange rij voor de ingang ontstaat al wat geroezemoes. "Hé pap, dat is die snelle loper toch? Ja jongen, dat is Bram Som. Nee paps, dat is Arnoud Okken! Stomme pappa, weet niet eens wie de Europees Kampioen van Nederland is!"

Zonder entreekaartje wordt Arnoud zo door de organisatie van RondjeNL netjes naar het start/finish gebied begeleid. Dat is het voordeel als je een grote kampioen bent. Zondag 25 maart arriveert Okken samen met zijn loopmaatjes, waaronder Bram Som, ondanks de ingezette zomertijd nog net op tijd voor de huldiging.  De communicatie- en PR-medewerkers van de Gemeente Arnhem hebben vandaag de dag van hun leven. Vandaag eens geen boze burgers, geen lastige vragen, maar gewoon eens een leuk PR feest met de burgermeester dit keer eens niet in een hoofdrol. Strak in pak streepjes pak met vrije-tijdschoenen roept de communicatie adviseur Arnoud op het ereschavot. Wel worden natuurlijk nog eerst de vele toegestroomde jonge fans van het omringende historische bijna antieke grasveld afgejaagd. Alles moet wel heel blijven in het museum wordt er geroepen.

Onder de grote molen wordt onze Arnoud minutenlang toegesproken terwijl de kinderen ongeduldig afwachten tot ze eindelijk mogen klappen. Met een grote bos bloemen en een kunstzinnig fruitschaal ogend kado laat Okken zich door het publiek verleiden tot een speech. Met een lichte trilling in zijn stem spreekt hij het ‘kleine’ loopvolk  toe. Nog wat onwenning geeft hij de microfoon daarna weer vlot terug aan de burgemeester. In ruil voor het zwarte startpistool!

Welk jongetje wil dit nu niet. Arnoud is zo’n jongen. Met glinstering in de ogen en een smile van oor tot oor neemt hij vol trots het pistool in handen. Na een kleine schijnbeweging waarmee hij de kids toch eventjes om de tuin leidt schiet hij enkele seconden later de kinderen weg. Of zegt Arnoud toch geschrokken door de harde knal het woord afschieten in plaats van wegschieten? Een enerverende ervaring vertrouwde Arnoud Loopkrant nog toe. Maar wel leuk. Nu eerst wat eten, want trainen, trainen en trainen is het motto voor de komende periode. WK kwalificatie moet nog wel worden binnengehaald.

Na de finish van de jeugd bij Rondje Nederland is het een hels kabaal. Schreeuwende ouders op zoek naar hun kroost en kinderen huilend op zoek naar hun ouders. Het grote feest kan beginnen: de huldiging van de winnaars met als beloning een grote glimmende beker overhandigd door…de burgemeester. Jammer voor deze jonge talenten. Zij krijgen natuurlijk het liefst de beker uit handen van hun grote helden Bram Som en Arnoud Okken. Echter niet getreurd: de bekers zijn bijna niet te tillen en papa óf mama zet ze vol trots op de foto alvorens weer naar huis te keren.

Op de vijf kilometer staat aan de start Orphan van Faassen, een snel ogende jongen uit 1983. In zijn knalgroen trainingspak onlosmakelijk verbonden met het talententeam van Ciko. Dit team wordt professioneel gedrild door Grete Koens. Met vele zeer hardlopende talenten in dit team voelt Orphan zich in dit team op z’n plaats. Op de vraag wat zijn doelen en verwachtingen zijn voor de komende tijd zegt hij vrijwel zonder opsmuk dat hij verwacht een tijd van 14.40 á 14.50 te lopen op de vijf kilometer. Snel genoeg dus  voor iemand die dit jaar wellicht voorzichtig gaat proeven aan de klassieke tocht over 42 kilometer.  "Maar vandaag geen tijd onder de 15 hoor", zegt hij er nog snel achteraan.

Vandaag is puur voor de lol en als pittige training bedoelt. Puur als test, ‘het gevoel’ creëren zeg maar. Hoe loop je nu eigenlijk een marathon is de vraag die nog steeds bij Orphan opspeelt. Hij vertrouwt hierbij strak op de planning en schema’s van zijn trainster. Met tijden als 1.09 op de halve marathon lijkt een tijd onder de 2.30 tot één van de mogelijkheden te behoren. Met een blik van "moah we zullen zien" vertrekt Orphan voor een warmlooprondje. Vragen naar tijden zijn natuurlijk de lastigste vragen. Even later komt hij op gepaste afstand als eerste op de vijf kilometer over de finishstreep.

De tien kilometer is zeer spannend te noemen met de regionale toppers als Melchior van de Pol, Jeroen Brandts en Jay Sauer. In de eerste omloop lopen beiden heren nog voorop en lijkt de eindzege te gaan naar één van deze knapen. Het tegendeel blijkt waar:  het is ‘de man in het zwart’, met het tenue gesponsord door Price Waterhouse Coopers die wint. Voor velen nog onbekend. De vraag gaat dan ook snel de ronde: Wie is deze man? Waar komt hij vandaan? Het schijnt een baanloper, wat doet hij dan hier? Waarom is hij zo langzaam gestart? Is de man ook voor Brandts en Sauer een onbekende en hielden ze daarom geen rekening met deze snelle atleet? Wie o wie is deze persoonlijkheid? Deze vraag zal voor velen nog lang blijven doorsudderen…De speaker heeft zijn naam echter veelvuldig laten vloeien, dus alleen de aanwezigen hebben dé naam nog kunnen horen en kunnen met een gerust hart gaan slapen. Voor alle andere is het afwachten tot de uitslagen bekend zijn.

Al met al weer een geslaagd rondje door Nederland met kenmerkend dit jaar een andere looprichting. Tegen de klok in en met een uurtje minder slaap niet voor iedereen goed te behappen. Ondanks dat zorgde het publiek langs de kant voor een feestelijk onthaal. Soms moesten de lopers een kleine omweg of duikeling maken doordat de iets te enthousiaste supporter ineens midden op het parcours en tegengesteld aan de looprichting stond. Heerlijk knus en warm, vooral bij het finishgebied waar het veelvuldig dringen was. Het zwaartepunt lag dan ook voor de meeste lopers ditmaal op het laatste traject met natuurlijk nog wel die sensationele laatste afdaling waar alles als vanzelf lijkt te gaan….

© Redactie Loopkrant.nl