Om de goede voornemens van 2009, een gezond en sportief jaar maken, kracht bij te zetten geef ik me eind december – in een vlaag van verstandsverbijstering – op voor de beginnerscursus hardlopen. Niet goed doordacht en niet wetend waaraan te beginnen lijkt het hardlopen in een groep en onder begeleiding makkelijker dan in m’n eentje. 5 januari. En dan is het zover. Het is koud, er ligt sneeuw, het ijzelt.

Kortom geen hond gaat vrijwillig de straat op. Eerst maar eens checken of dat hardlopen wel doorgaat. Maar afgaande van de reactie aan de andere kant van de telefoon bleek het een rare vraag te zijn; natuurlijk gaat het door. Waarom zou het niet door gaan? Dus toch maar 5 lagen kleren aan, nieuwe gympen uit de kast en gaan. Gelukkig blijken er veel mensen te zijn – en last van kou heb ik niet gehad. Met af en toe een stukje rennen, daartussen door veel lopen én dat dan nog eens op praattempo heb ik er alle vertrouwen in. Dit moet me gaan lukken.

10 januari. ’s Avonds een feestje gehad, maar gelukkig is de training in Nunspeet niet voor dag en dauw. Iedereen lijkt er weer te zijn en ook de begeleiders zijn vol goede moed. De weersomstandigheden zijn nog niet echt je van het, dus we lopen een rondje langs de weg. In het plantsoen stoppen we voor de warming up. Even gaat door m’n hoofd dat er hier gelukkig niet zoveel mensen zijn die me kennen; hoewel het natuurlijk eigenlijk vooral stoer is dat we hier in de kou met z’n allen zo sportief bezig zijn. We gaan alweer wat verder hardlopen – maar het is nog steeds goed vol te houden.

12 januari. Het lijkt of de vorige training nog in m’n benen zit als we weer verzamelen. Ook lijkt het wel of het nu nóg kouder is geworden. We rennen weer wat verder, maar met de wandelpauzes ertussen blijft het toch goed te doen. De afloopdatum is 28 februari; het lijkt erg onrealistisch dat we dan daadwerkelijk 5 kilometer kunnen hardlopen (en dat zonder wandelpauzes)…

17 januari. Nu zal het toch zo langzamerhand wel moeten gaan gebeuren, denk ik als ik naar Nunspeet rijd. En inderdaad; zo gaat het ook. We maken ons eerste rondje Zandenplas. En dat met ineens nog maar 2 minuten wandelpauze. We hebben weer nieuwe begeleiders; en bij hen lijkt het allemaal zo makkelijk te gaan. Maar bij mijzelf, en ook bij anderen zo valt me op, is het praten nu opeens een stuk minder. Hoe kan 2,5 minuut nou opeens op 1,5 uur lijken?

19 januari. Gelukkig ben ik niet de enige die nog onder de indruk is van afgelopen zaterdag. Het was zwaar hé, hoor ik regelmatig om me heen. Vandaag beginnen we rustig aan met wat inlopen en een kwartiertje heen en weer rennen tussen een paar lantaarnpalen. De enige nieuweling van vandaag valt met z’n neus in de boter. Maar na deze ‘spelerij’ gaan we serieus aan het werk. Vijf keer 3 minuten hardlopen (wááát? Drie minuten?) met tussendoor 2 minuten wandelen. We lopen om een huizenblok heen. Je zou bijna gaan verwachten dat mensen voor het raam gaan staan om je aan te moedigen; zeker als het ook nog begint te regenen. Met dank aan m’n nieuwe loopmaatje lukt het me, tegen m’n eigen verwachtingen in, om het schema van vandaag vol te houden. Ben trots op mezelf en op alle beginners-collega’s. Well Done! En dan snel naar huis en onder de douche.

© Manon Sluijter – Nunspeet – http://www.ics.nl/