Zaterdag 16 mei 2015. Om er weer eens even helemaal uit te zijn leek het ons (redactie loopkrant.nl – Fiona & Maikel) een goed idee om de vertrouwde hardloopomgeving van de Veluwe eens te verlaten om eens met een ander landschap en cultuur in aanraking te komen.
Met hardloopschoenen natuurlijk als onmisbare bagage in de tas, gingen wij dit weekend na Hemelvaartsdag 2015 naar Duitsland. Op weg naar het altijd mooie Sauerland.
Op de heenweg natuurlijk even een tussenstop bij Dortmund. Maar na een ronde door de beruchte straten en shoppingpaleizen ging de interesse toch uit naar écht hardlopen. Voor dit weekend was hotel Dorint Sportresort Arnsberg onze rustplaats. Een schitterend gelegen hotel, gemaakt voor sporters met tennisbaan en vele hardlooproutes voor de directe uitgang. Maar om het een beetje spannend te maken kozen wij voor een duurloopje rond het plaatsje Arnsberg. Vooraf was de inschatting dat de route ongeveer 12 kilometer zou zijn. Meer dan genoeg voor een late zaterdagmiddag in een landschap met echte klimmen. Daarnaast waren de trainingen voor zondag ook al gepland.
De auto werd op een strategische plaats in Arnsberg geparkeerd. Vlak bij het spoor en aan het water. Met bidon in de trailrunning rugzak gingen de eerste kilometers direct met zeker 15% omhoog. Dit is duidelijk anders lopen dan de heuvels op de Veluwe. Maar ook een echte aanrader voor natuurliefhebbers! Een klim is hier een klim zonder zichtbaar eindpunt. Omdat we een rondje van 12 kilometer toch wat weinig vonden, besloten we redelijk snel een heel klein lusje aan de route toe te voegen. Tenslotte liepen we netjes op een van de goed uitgezette routes vanaf de start en alle routes zouden weer op het zelfde punt uitkomen. Na de “vierkantjes” voor de “streepjes” te hebben verruild, gingen we verder het Sauerland in. Ergens moet het mis zijn gegaan. De herkenningstekens waren zoek en als ervaren hardlopers besloten we dan maar op ‘gevoel’ naar de auto terug te lopen.
Maar hoe fout kon het gaan. Zonder kaart en met het gevoelskompas waarschijnlijk ondersteboven bleek dat het dorpje waar we liepen niet het dorpje waar de auto geparkeerd stond. Buiten het dorpje zagen we gelukkig een bord. Arnsberg 16 kilometer. Oeps…dit kon toch niet waar zijn? Overtuigd van ons kunnen gingen we op zoek naar een kortere route. Want om nu in plaats van 12 kilometer op 24 kilometer uit te komen zou te veel van het goede worden. En jawel: we zagen weer routeaanduidingen. En dit keer bleven we deze maar volgen. Echter helaas helaas. Na weer een behoorlijke tijd gelopen te hebben, nu toch maar eens in ons beste Duits maar even de weg gevraagd. De dame keek een beetje verbaasd toen we de weg richting Arnsberg vroegen. Logisch: in plaats van afsnijden hadden we de lus onbedoeld iets groter gemaakt.
Na 2 uur ging het hardlopen minder soepel en gingen we in de hardloop-spaarstand verder. Na 3 uur ging het erg hard regenen en werden we mentaal nog verder op de proef gesteld. Maar opgeven was geen optie. Na meer dan 3,5 uur en nog voor het donker werd de auto weer bereikt en keken we natuurlijk al weer uit naar de volgende training. Deze was pas een dag later en zou gaan via een route die nooit verkeerd zou kunnen gaan…Namelijk een ronde om het stuwmeer, de Möhnesee, niet helemaal rond, maar een 12 kilometer rondje was de bedoeling..
Redactie Loopkrant