Iedere laatste zaterdag van augustus verzamelt heel de Benelux zich bij de Spartelvijver in Sibculo, dus ook tijdens de 16e editie. Door de zeer sterke opkomst van bootcamps en trailruns smachten vele lopers momenteel naar iets anders dan een wegwedstrijd over strak asfalt. In Sibculo wisten ze dit natuurlijk jaren geleden al en de organisatie is vanaf het begin dan ook voortreffelijk en vooruitstrevend.

Dit jaar kwam het deelnemersaantal dan ook tot een hoogtepunt, mede door de extra aandacht voor de estafetteruns en de grote groep terugkerende deelnemers. De Aqua Klimcross is een traditie binnen diverse hardloopverenigingen en vriendenclubs. Nog nooit stonden zoveel lopers klaar voor dit loodzware parcours met daarin zoals altijd flink wat mooie beklimmingen met flink wat los zand.

Zoals ieder jaar mag de loper iedere ronde de benen kort koelen in de spartelvijver achterin de ronde. Echter de klok blijft doortikken en verzuring in de benen is hierbij inbegrepen. Een adempauze is het nimmermeer. Wandelen tot aan de oksels door het water ziet er vanaf een afstand misschien simpel uit, maar is ongelooflijk heftig voor de beenspieren. En dan hebben we het nog niets eens over het verlaten van de waterplas waarbij het zand direct aan de schoenen kleeft en het onderlichaam met minstens 4 kilo verzwaard. Bedenk maar hoe het voelt als er ineens twee gewichten aan de voeten bungelen.

Supporters aan de zijlijn keken met ongeloof naar hun kids, vrienden, familie en clubgenoten. Wat een bikkels! Bewonderenswaardig. Na de spettercross voor de allerkleinsten werden de afzetlinten voor de volwassenen ietwat dieper in het water geplaatst wat leuke effecten gaf bij het rennen door het water op weg naar de finishstreep. Menig maal ging iemand kopje onder of werd er lacherig een klein duwtje gegeven in de hoop dat de concurrent letterlijk door de knieën zakte.

Tijdens de 6km stonden de meeste lopers aan de start met op de top van de diverse heuvels de lopers van de 12km die zenuwachtig als ze waren de route alvast gingen verkennen. Elke minuut zagen ze hun voorgangers vermoeider en uitgeputter voorbij struinen. Soms was van echt hardlopen geen sprake meer. Was het dan echt zo zwaar als men vooraf op de website meldt? Heb ik wel het juiste besluit genomen om voor 4 rondes te gaan. Het tempo bij voorbaat al bijstellen? Deze vragen passeerde de revue bij de over-de-top mannen en dames van de volledige Aqua Klimcross.

Zo ook voor Frank Falkmann (Apeldoorn) die als debutant deze loop op zijn kalender had gezet.

Frank liet ons na afloop nog het volgende weten:”Als ik had geweten hoe zwaar deze trail was, dan had ik me opgegeven voor de 6 km. Toen ik het parcours verkende en op verschillende punten de 6 km lopers voorbij zag lopen, zonk de moed me in de schoenen. Alsmaar steile beklimmingen op en af, ik had het gevoel dat er maar geen einde aan kwam, langs een zandafgraving, op een plek waar ooit een kloostercomplex had gestaan. Halverwege het parcours tot het middel door het water heen, van hardlopen kon hier geen sprake zijn. De triatleten zwommen deze zware passage. Mijn maag draaide zich om bij het idee dat ik deze ronde vier keer af zou moeten leggen. Waar was ik aan begonnen? Is dit nog wel echt leuk, vroeg ik me af. Waarom komen er van heinde en ver lopers om deze ontberingen te ondergaan? Er waren zelfs deelnemers uit België gekomen. Bij de start moesten we meteen al door het water heen. De ongelijke bodem deed menigeen wankelen. Daarna door het mulle zand omhoog voor de eerste van de vele steile klimmetjes. Bijna nergens een stuk om even op adem te komen. Na een stevige klim volgde meteen weer een steile afdaling. Bij het ingaan van de vierde ronde hoorde ik de speaker de finish van de eerste snelle lopers al aankondigen. Ondanks de verzuring die toesloeg, wist ik mijn laatste omloop toch iets sneller af te leggen dan de eerste drie ronden, waardoor ik nog enkele andere krasse knarren wist te passeren, en dat gaf toch wel weer een goed gevoel. Moe en voldaan liet ik me bij de finish in het mulle zand vallen om daarna, net als veel andere deelnemers, een verfrissende duik in de vijver te nemen. Een delegatie van AV34, die ik na afloop sprak, vertelde vol vuur over ultralopen in de bergen. Ze vertelden o.a. over een 8-daagse wedstrijd over 270 km in de Alpen. Mijn heldenprestatie van vandaag viel meteen in duigen bij het horen van dit soort verhalen. Dit waren pas echte bikkels. Zaterdag 14 september staat onze volgende trial run gepland. 10 km in Wezep/Hattem. Gelukkig schijnt die niet zo extreem te zijn als de Aqua klimcross. Ik ben benieuwd…”

Ook de redactieleden van Loopkrant.nl hebben dit jaar natuurlijk weer actief meegedaan en we hebben ons prima vermaakt in de omgeving van Sibculo. Met de voorbereiding was dit jaar niets mis: de logeerlocatie in Hellendoorn bleek een perfecte combinatie en zorgde door een mountainbike tocht vooraf voor benen met spierspanning op de startlocatie. Zeker voor herhaling vatbaar. Volgend jaar dan toch eens echt voor de maximale afstand gaan of blijft deze mentale barrière te hoog? We zullen het zien. Op naar 2014, want dat deze wedstrijd met dit gestroomlijnde organisatieteam op de kalender blijft staan, staat als een paal boven water.

© Redactie Loopkrant ism Frank Falkmann