Ze heeft stoute (loop) plannen vandaag. Ze wil in Wiggelte lopen, op aanraden van een hardloper die ze in Essen ontmoet heeft. Éen van de mooiste lopen vertelde hij haar enthousiast. En zo gezellig! Zo sfeervol. Dat mag ze niet missen! Ze kan daar aan de halve marathon meedoen. Maar ze wil ook bij de Bumer Bosloop aan de start staan om een 10 kilometer te lopen.

Het plan is niet echt verstandig. Maar het is overal zo leuk. In Wiggelte is ze nog nooit geweest. De halve marathon start om 13.30 uur. Budum start om 18.00 uur. Het is te doen, qua tijd.

Budum zit in het Buurtloop circuit waar ze vorig jaar aan alle wedstrijden mee gedaan heeft. Dit jaar wil ze ook alle wedstrijden van dit circuit lopen. Jammer dat een wedstrijd ook op dezelfde dag valt als Wiggelte. Ze heeft zich vorig jaar hard gemaakt voor een categorie vrouwen 50 bij het Buurtloop circuit. Die is er nu! Geweldig dat de organisatie heeft ingezien dat er voldoende vrouwen, boven de 50 jaar, aan de wedstrijden meedoen. Ze voelt zich trots dat ze dat aangekaart heeft. Ook AVAN heeft hieraan zijn steentje bijgedragen. Ze is hun dan ook dankbaar dat zij opkomen voor de oudere atleten.

De verlossende beslissing komt van hun vrienden. Vriendin Mieke heeft als hobby koken. Ze kookt ook graag voor anderen en geeft regelmatig etentjes. Mieke loopt hun achtertuin in en vraagt aan haar waar zij vandaag gaat lopen en hoe laat. Als eerste noemt ze Wiggele. Start 13.30 uur. Dat komt Mieke goed uit. Want… ze heeft een verrukkelijk recept voor asperges. Of zij dan om plus minus 18.30, in gepaste kleding, aan hun dis willen schuiven. Gretig hapt ze toe. Weer een dilemma minder. Ze gaan naar Wiggelte. Budum laten ze schieten. Een verstandig besluit weet ze achteraf.

Onder de hoede van de Tom-Tom reizen zij af naar het mooie recreatie gebied. In Wiggelte, bij de start, is het al een drukte van belang. De kinderen beginnen aan hun wedstrijd. Van de organisatie krijgen ze een mooie parkeerplaats aangewezen. In de grote hal van Dort ziet het er feestelijk uit. Kraampjes met hardloop kleding voor een prikkie. Sta-tafels en zitjes. Koek en zopie. En wie zitten er al? De Pinokkio-tjes! Ans gaat voor de 10,6 kilometer en Jolien gaat de 5,3 kilometer proberen. Jolien zal het voorzichtig aandoen na lange tijd blessure leed. Veel te vlug gaat de tijd voorbij. Snel nog de laatste voorbereidingen voor het startschot gaat. De wheelers mogen vijf minuten voor de hardlopers starten. Dan is het de tijd voor de overige afstanden. Alle afstanden lopen de eerste vijf kilometer het zelfde rondje. Dan gaan de 10 en de 21 door.

Na nog een paar kilometer slaan de 10 kilometer lopers rechtsaf en de 21 kilometer lopers linksaf. De zon schijn heerlijk en de wind voelt af en toe wat fris. Die frisse wind is meer dan welkom. Af en toe meewind is al snel te warm. De verzorgingsposten zijn goed bemand. Parcourswachters doen keurig hun werk. De kilometer bordjes staan op gepaste afstand van elkaar. De rood-witte linten zijn duidelijk zichtbaar. Ook de pijlen op de weg zijn niet te missen. Kortom: alles perfect! Ook zij loopt soepel en op een goed tempo. Voor de atleten het bos in verdwijnen hoort zij dat ze als tweede dame overall loop. Hoe bestaat het! Dat op haar leeftijd en met haar tempo! De wonderen zijn de wereld nog niet uit.

Op kilometer 13 word ze ingehaald door twee wheelers. Een beetje lastig is dat wel. De bospaden zijn niet zo breed. De wheelers gaan haar net iets te langzaam en ze moet er weer voorbij. De wheelers hebben dat op tijd in de gaten. Ze rijden keurig aan de kant. Hun tempo ligt bijna gelijk. De wheelers passeren haar weer. Dat gebeurt meerdere keren tot en met de 16 kilometer. Het is voor hun alle drie niet gemakkelijk. Na de 16 kilometer wordt het pad breder en is er ruimte genoeg. Zij loopt door. Een enkele atleet haalt haar in. Tot nu toe zijn het mannen. Geen bedreiging voor haar tweede plaats.

Vlak voor de 18 kilometer komt er een dame op de fiets haar voorbij. Zij vraagt hoe het gaat. Er vlak achter vier atleten. Twee vrouwen geflankeerd door twee mannen. Lekker gemakkelijk denk zij. Ze houden de dames uit de wind en bepalen het tempo. Weg tweede plaats! Nu is ze vierde. Hopelijk is de eerste dame een senior. Als dat zo is dan heeft ze de derde prijs. Zo rekent ze zich rijk. De laatste kilometers vallen haar zwaar. Alleen tegen de wind in lopen. Eindelijk het bordje van de 20 kilometer. Nog één kilometer en een beetje! De laatste natte spons wordt haar aangereikt. Dat voelt goed. Vlak voor de finish roept Hein uit Essen of hij het laatste stuk met haar mee mag lopen. Graag! Zo begeleidt hij haar naar de finish Ze heeft het toch maar weer gedaan. Haar tijd is niet slecht. Geen PR deze keer. Dat kan niet altijd.

Hein is super tevreden. Hij is tweede heer in zijn categorie op de 10 kilometer! Zij moet nog even wachten op de prijsuitreiking van de halve marathon. Het wachten is geen probleem. De zon schijnt warm. Stoelen staan buiten. Muziek schalt over het terrein. De atleten zitten gezellig bij elkaar. Ans is heel tevreden over haar gelopen tijd. Jolien is ook content. Nu maar hopen dat haar blessure niet op gaat spelen. Het is een gezellig samenzijn bij de firma Dort. Er worden belegde broodjes uitgedeeld. De atleten tasten gretig toe. Voor zij haar broodje achter de kiezen heeft begint de prijsuitreiking. Eerst de dames! En… tweede prijs voor haar in de categorie V2. Super blij is ze. De eerste dame was de dame die haar op de 20 kilometer inhaalde. De andere drie zijn jonger. Wat een geluk voor haar. De speaker laat nog aan iedereen weten dat zij een site heeft waar haar loop belevenissen opstaan. Wat zijn ze allemaal aardig hier. Hier komt ze graag weer lopen.

© Iris bouman-Hoogerdijk