Ik ben zo’n loper die in ‘weer of geen loopweer van Iris Bouman’ wordt besproken. Als er een loop in het verschiet is kijk ik het 14daagse vooruitzicht op weer-on-line. Niet dat het iets uitmaakt, want lopen doe ik die loop toch. Maar ik kan me wel 14 dagen een paar keer per dag verheugen of zorgen maken. Dat hangt dus van het weervooruitzicht af.

Ik kan me voorstellen dat er nu wenkbrauwen gefronst worden:”een paar keer per dag?” Ja zeker, het weer in ons land verandert namelijk van minuut tot minuut.

26 Augustus was de Hemmeromloop en mijn vriendin en ik liepen mee. Mijn vriendin ging voor de 5km, ik voor de 10. Er worden daar rondjes gelopen. Ik ben gek op rondjes lopen. Ik hou ook erg van de baantraining. Maar goed, het weervooruitzicht had in de 14 dagen ervoor al alle mogelijke stadia doorlopen, van warm tot bloedheet tot fris, van droog tot plensbuien of motregen van windstil tot windkracht 6.

We vertrokken met zon, hadden onderweg een plensbui, kwamen in Hem aan in de zon, zaten in de sporthal aan de koffie terwijl er buiten een wolkbreukje losbarstte en liepen tenslotte onze wedstrijd droog (mijn vriendin) en met een zeer welkom fris buitje (ik)

Traditiegetrouw wordt er in Hem een blik kleine, dunne en supersnelle Afrikaanse atleten opengetrokken. Het parcoursrecord staat daar dan ook op 27.51 bij de mannen (dit jaar was de winnende tijd 28.43) en bij de vrouwen op 32.30. Bijna ging dat dit jaar er aan, Lucy Macharia liep 32.39. Toen zij finishte, moest ik nog een hele ronde!

Het leuke van rondjes lopen is, dat je door die hele snellen wordt ingehaald. En ze lopen zo prachtig! Ook al was het de hele dag feest in Hem, we zijn na ons loopje weer naar huis gegaan. In de zon!

© Myra van Es