Vrijdag 27 mei moest er na een half jaar klungelen maar eens een wedstrijd worden gelopen. Op de 1500m op de kunststofbaan Apeldoorn moest het allemaal gaan gebeuren. Ik kan de 1500m lezen en schrijven met meer dan 100 van deze wedstrijden overal in Nederland, gemiddeld in 4.40 met een pr van 4.16. Het concept is simpel: 800m rammen, 400m afzien en dan versnellen naar de verlossende finishlijn.

Via mijn werk bij Achmea weet ik dat in het verleden behaalde resultaten geen garantie bieden voor de toekomst. Zo ook nu. Al na 600meter rammen ging het kaarsje uit en het afzien was ook niet meer wat het geweest was. Wat een ellende. Na 700 meter stapte ik opzij en wilde stoppen. Een paar seconden van bezinning en daar ging ik toch maar weer in een lager tempo verder. Uiteindelijk werd het 5.50.09. Mijn slechtste tijd ooit, maar wel een PR voor M55 (ik ben net 55 geworden).

Toch zit in al het slechte iets goeds, een dag later had ik geen blessure en het lopen ging best wel goed. Als ik nu dit en dat, dan zus en zo ging door mijn hoofd. De motivatie is weer goed, nu nog de pijn weer leuk gaan vinden.

© Rinus Groen – Apeldoorn