Zondag 8 maart ben ik samen met mijn Paula gaan kijken naar de ultraloop in Stein. Vroeger heb ik tegenover het Steinerbos-parcours van de 6-uursloop gewerkt. Bijna alle familie en veel bekenden wonen tussen Stein en Maastricht, dus als er een bekende clubgenoot als "outsider" meedoet is dat natuurlijk een mooie gelegenheid om erbij te zijn. En wat was het gaaf om erbij te zijn!
De ultraloop van Stein is een semi-klassieker waar veel toppers uit met name Nederland, België, Duitsland en enkele verdwaalde sterke toppers uit Polen, Hongarije enTsjechië de degens met elkaar kruisen. Normaliter zijn de Duitsers prominent aanwezig omdat men de Ultraloop van Stein kan laten meetellen in een circuit voor een Duits overall-Ultraloop kampioenschap. Helaas voor de Duitsers. Zij hebben een flink pak voor de broek gekregen van o.a. de Belgische nationale ploeg die ook aanwezig was. In het midden van al dit geweld de "onbekende" Apeldoorner Tonnie Stouten die wel al in de plaatselijke pers als belangrijke outsider werd genoemd.
De ijzig koude wind heeft de 6-uursloop tot een slagveld en een super spannend spektakel gemaakt waar alleen de toppers met karakter zijn overgebleven. In het verleden zijn op dit parcours enkele wereldrecords gesneuveld maar dat zat er dit jaar zeker niet in. Door de zware omstandigheden was de afstand van de winnaar relatief gezien kort (!!??) en lagen de podiumplaatsen erg dicht bij elkaar. In tegenstelling tot een reguliere ultraloop waar na enige tijd toch al snel de verdeling van de ereplaatsen kan worden opgemaakt was deze loop voor ons tot op de laatste minuut spannend.
Er moest gelopen worden in rondjes. 1 ronde was 3,1 km. Clubgenoot Tonnie begon de eerste 15 rondjes perfect en gestaag rond de 13 minuten met een verval naar 13:20 a 13:30. In het 4e uur werd al snel duidelijk dat de geweldenaren vooral door de ijzig koude sterke wind in de problemen zaten. Ook Tonnie begon het op een 6e plek in het 4e uur al moeilijk te krijgen met rondetijden die naar de 14 minuten en hoger gingen maar hij zag op dit slagveld toch zijn kansen en kwam elk rondje dichter bij het podium. De nummers 1, 2 en 3 zaten lang erg dicht bij elkaar evenzoals de plaatsen 4 t/m 8. Om aan te geven hoe hectisch en zwaar het was± in hetzelfde rondje waar Tonnie de 3e plek bemachtigde werd hij meteen weer gepakt door de Belg Mertens die met een ijzingwekkend constant tempo rondje voor rondje de ene na de andere strijdmakker oplepelde. In het 5e uur ligt de ex-nummer 3 inmiddels op een 12e plaats. Hij wordt uiteindelijk 18e. De winnaar van vorig jaar was uit de kopgroep gelost, verliest een kleine 30 plaatsen, schuift in tijd van 2 rondjes weer 12 plaatsen naar voren om uiteindelijk als 49e te eindigen. De belg Vanderlinden wordt als meervoudig oud winnaar en ex-wereldrecordhouder (met ruim 93km) uiteindelijk aan het elastiek met hangen en wurgen 8e.
In het 5e uur slaat ook voor ons het drama toe. Tonnie loopt op de 4e plaats en heeft een flinke inzinking. Daar waar in de eerste uurtjes elk gerapporteerd kwaaltje of klacht wordt afgehandeld met "Het komt wel goed schatje" daar moet er zelfs even gewandeld worden om kracht en moed te verzamelen. Na enige tijd rond de aanvang van het 6e uur komt het groepje van de eerste vrouw (goed voor ruim 73km!!) met 2 superhazen voorbij. Tonnie heeft haar inmiddels op 2 rondjes gezet, maar sluit in dit groepje aan om weer op gang te komen en om krachten voor het eindschot te verzamelen. Naar later blijkt een perfecte zet. In de tussentijd gaat de stoelendans van plaatsen gewoon door. Er is bijna geen touw meer aan vast te knopen. Stuivertje wisselen voor een betere klassering wordt al snel afgestraft met "Ga terug naar start" of "Betaal uw doktersrekening". Voor de atleten niet leuk, maar voor ons prachtig om te zien.
Ook de Twentenaar Pieter Mans heeft in de laatste 2 uur een gestage opmars gemaakt. In het laatste uur begint hij vanaf de 5e plek op 20 minuten voor het einde met zijn eindschot. Hij haalt Tonnie, die nog steeds in het groepje met de eerste dame loopt, snoeihard in. Weg 4e plek van Tonnie die door het getoonde machtsvertoon ook mentaal nog even een tikje krijgt. Op dat moment hangt ook het clubrecord nog aan een zijden draadje. Het clubrecord is op dat moment ongeveer gelijk. Net wel? Net niet? Het spant erom.
Maar dan, ongelofelijk, 10 minuten voor het einde. Tonnie’s "coaches", die inmiddels door de spanning en hectiek her en der over het hele parcours verdeeld zijn, roepen hem toe dat het erom hangt. In de laatste 10 minuten loopt Tonnie hierop met de missie "de dood of de gladiolen" weg bij de groep waarbij hij had aangesloten om "bij te tanken". En hoe!!
De laatste 10 minuten loopt hij met een snelheid van niet minder dan rond de 17 km per uur! Hij haalt zijn voorganger Pieter Mans op de 4e plek weer in en maakt (naar later blijkt) in de laatste ronde ook pas echt het gewenste duidelijke verschil om het clubrecord te verbeteren. Let wel± In de laatste 10 minuten haalt hij dus niet alleen even zijn voorganger op de 4e plaats in, maar geeft deze ook nog eens 1270 meter aan de broek! Ongekend. Voor mijn overtuiging is deze "de dood of de gladiolen"-missie de ultieme actie geweest om uiteindelijk ook het clubrecord te verbeteren met 950 meter.
Omdat de start op een andere plaats op het parcours had plaatsgevonden was er sprake van een gebroken ronde. We wisten niet exact hoe lang deze gebroken ronde was. Ook door het constante stuivertje wisselen met plaatsen en omdat we niet overal op het parcours konden zijn waren we er nog niet zeker van of het een 4e, 5e of in het ergste geval nog een 6e plek zou kunnen zijn. Tot een half uur voor de prijsuitreiking was het spannend. Tonnie lag inmiddels uitgeblust en keikapot in bad. Nog nooit zo diep gegaan. Voor de prijsuitreiking hebben we hem opgehaald om redelijk fris en op tijd zijn dik verdiende 4e plek met een clubrecord in ontvangst te kunnen nemen.
Natuurlijk, als het weer beter was geweest, als het parcours niet zo bochtig was geweest, als er geen stoeprandje en minder kuiltjes waren geweest, als er geen blaar was geweest, als er in een groepje gelopen had kunnen worden, enz., enz., Natuurlijk is het zonde van die 62 meter om de 80km vol te maken, enz. Het kan altijd beter maar "Het komt wel goed schatje". 79 kilometer en 938 meter in 6 uur. De beste Nederlander. Niet 1 Duitser voor je. Een clubrecord! Klasse!
© Jan Wenmaekers – Apeldoorn