21 februari 2010. De dag van de Midwinter in Apeldoorn. Voor de organisatie van het grootste Gelderse loopevenement werd het nog even spannend. De inschrijvingen liepen iets achter op voorgaande jaren. Zou dit toch komen door de eenmalige verschuiving op de kalender? Waren de lopers nog druk met schaatsmarathons? Of zorgde de winterse sneeuw tot gezonde weerstand bij het voorinschrijven?

De lopers bleven de Midwintermarathon ook deze editie gelukkig eindelijk toch trouw. Door veel na-inschrijvingen op zaterdag en zondag werd 2010 vooraf al een succes.  Met rond de 7000 deelnemers bijna de drukste editie ooit! Met de eerste sneeuwbuien begin december zag de organisatie veel loopwedstrijden niet doorgaan. Overigens geen druppeltje angstzweet bij de dames en heren van de Apeldoornse organisatie. Juist extra veel zin om te beginnen. Door jarenlange ervaring met een winters evenement, zijn zij immers als beste voorbereid op de winterse taferelen. In de loop der weken werd het parcours door veel enthousiaste lopers nauwkeurig in de gaten gehouden. Lopers in het land spraken over het parcours in Apeldoorn. Zou het wel sneeuwvrij zijn? Het bloed gierde door het lichaam. Lopen in de winter op de Veluwe. Mooier kan bijna niet! De lopers waren dan ook niet meer te houden. Georganiseerde parcoursverkenningstochten en Midwinter-testruns schoten als paddenstoelen uit de grond.

De bospaden lagen enkele dagen voor 21 februari nog onder een dik pak sneeuw, maar het geasfalteerde parcours werd door de organisatie nog nipt op tijd compleet sneeuw- en ijsvrij gemaakt om op deze zondag de lopers veilig over het parcours te laten gaan. Met de kou en 95% kans op winterse neerslag werd een extra laagje kleding niet vergeten in de tas. Onderkoeling is het vervelendste wat een loper kan gebeuren. De winterse neerslag bleef gelukkig ver uit de buurt van Apeldoorn. Koud was het wel, maar daar hadden alleen de trouwe supporters hinder van. Met ijsklompen in de schoenen trappelden zij flink op en neer. Dit alles op de maat van de muziek. De trommelende boswachter uit Hoog Soeren liet ook dit jaar bij afslag ‘Kampsteeg’ schitterende klanken klinken om het loopritme van vele lopers erin te houden. Daar waar de muziek ontbrak zorgden de lopers zelf voor volop entertainment. Een knalgroene golf aan lopers kwam het publiek tegemoet. De hoofdsponsor van de Midwintermarathon had dit jaar extra goed gezorgd voor haar deelnemers en de vele vrijwilligers. De knalgroene loopshirts zullen zeker een collectors item worden.

Voor de redactie van Loopkrant werd het een race tegen de klok. Door ziekte voelde het hele lichaam verzwakt en zag het gezicht enkel groen en geel van de verkoudheid. Een streep door eventuele verlate deelname aan de Midwinter. Door de nodige conditiegebrek werd de Midwintertocht voor schrijvend en fotograferend redactielid Fiona dit jaar daarom een conditionele proef. Nog net op tijd werd de Apenheul op de fiets bereikt om zo de minimarathonlopers een hart onder de riem te steken. De wandeltocht door het park Berg en Bos werd een complete verkleuming. De tenen en de handen kregen het zwaar te verduren. Met trillende handen een foto maken is niet één van de gemakkelijkste klussen om te klaren. Behalve scherpte was het ook nog maar zien of het beeld niet werd vertroebeld door rondvliegend snot.

Door de mist en gebrek aan lichaamswarmte zagen we gelukkig wel hartverwarmende en schitterende prestaties. Beginnende met de minimarathon (18.5km). Apeldoorner Gert Jan Liefers (AV Veluwe) liep verrassend eenvoudig naar een tweede stek.  Slechts 15 secondes achter Jelte Brontsema (Phanos). Bij de dames op dezelfde afstand een spannende strijd tussen veterane Irma Heeren en Esther Schipper. Esther had net iets meer energie over en kwam hiermee negen secondes eerder over de finishlijn op de Loolaan. Op de Asselronde (27.5km) was na enkele kilometers al duidelijk dat Marco Gielen voor de overwinning ging. Enkel Rob Detert kon nog enigszins in het kielzog mee, maar een groot gat tussen beiden was niet te vermijden. Bij de dames ditmaal weer een Nederlandse die voor de gouden plak ging. Met voldoende paardenkracht was het Mariska Dute (Loopgroep PK) die Lenka Sibravova en Mirjam Weerd een poepie liet ruiken. De winst was overduidelijk. De rest was in geen velden of wegen te zien.

De Midwintermarathon was ook vandaag voor de echte bikkels. Bij het ingaan van de tweede ronde moet je nog helemaal fit zijn anders wordt het zwaar, heel zwaar. Veel lopers vertelde na afloop bij het passeren van de Naald kort even gedacht te hebben aan het tragische incident van Koninginnedag 2009. Uiteindelijk trotseerden in totaal 450 mannen en vrouwen vandaag de 42 kilometers en haalden gezond de finish. Bij de mannen 34 lopers onder de 3-uur grens met als snelsten Pavel Brydl, Jaroslaw Janicki  en Petr Pechek. De nummers 1 en 2 Pavel en Jaroslaw knokten tot aan het einde om het bovenste podium.  De Nederlands troef vandaag, Luc Krotwaar, kon helaas niet meedoen om de strijd om het podium. De eerste drie dames op de marathon Petra Kaminkova, Jirina Kocianova  en Irene Kalter zaten slechts vijf minuten van elkaar verwijderd en elke misstap kan er één te veel zijn. De achterstand met plek vier was zeker een half uur en dus zo groot dat risico genomen kon en mocht worden. En dat gebeurde ook!

Het parcours was en bleef prachtig vandaag! Wat maakt de Midwinterloop nog mooier dan het normaal al is? Voor Apeldoorner Ruud Kok lag het antwoord al maanden klaar: de 100e marathon lopen in zijn eigen woonplaats. Dit alles onder toeziend oog van de eigen loopmaten. Loopmaten die de eerste ronde mee liepen, loopmaten die de gehele marathon mee liepen, familieleden langs de kant, bekende en onbekende supporters langs de kant en als toetje speaker Henk Borgmeijer bij de finish. Iedereen hield een oogje in het zeil. Met startnummer 100 was hij in het marathonveld vandaag niet missen. Het risico op darmklachten tijdens een marathon blijft altijd aanwezig, want met de marathon mag en kun je niet spotten. En uitlopen moest voor Ruud vandaag! Dus tempo ietsjes minderen, niet te veel natuurlijk, maar net voldoende om de eindstreep met zekerheid te halen.

Vanaf de 3-uur grens stond Henk Borgmeijer klaar en had zelfs een korte adempauze ingezet. Klaar om Ruud Kok vol enthousiasme binnen te loodsen. Hij zag tien minuten na drieën vanuit de verte Ruud Kok in een knalgeel tenue de Loolaan naderen. Maar toen gebeurde het. Henk verkrampte. Henk hapte naar adem. Want wat toen gebeurde had niemand in zijn ergste nachtmerrie kunnen dromen. Ruud moest nog maar 300m en of het zo moest zijn begon juist op dat moment de prijsuitreiking van de lopers van de 8km. De mannen Bram Rouwen, Kamil Krunka en Olfert Molenhuis en de dames Andrea Deelstra, Masila Ndunge en Kveta Peckova was helemaal niets te verwijten. Niemand, helemaal niemand kon hier wat aan doen. Het heeft gewoon zo moeten zijn. Ruud Kok kon als iedere andere marathonloper de finish anoniem passeren. Even geen BN-er vandaag. Gewoon Ruudje die knokt voor zijn laatste meters en daarna in de armen kan duiken van een vrouw. Zijn eigen vrouw natuurlijk! En dan die trotse ogen van zijn dochter, die ziet hoe haar vader zijn 100e marathon loopt. Voor rest van het aanwezige publiek heeft Henk Borgmeijer minuten later nog een update:"Ruud Kok is de finishlijn gepasseerd en wie hem nog een keer wil aanschouwen: hij loopt 7 maart alweer zijn volgende marathon…in Barcelona!" 

Soms is de reis gewoonweg mooier dan de finish zelf. Hetzelfde geldt voor de Midwinter. Met weer bijna 12 maanden voorbereiding door de stille krachten van de organisatie achter de schermen. En als dan op de dag zelf bijna alle lopers de finish passeren en daarna ook weer lachen, is het na afloop weer een hele opluchting. Nog even nagenieten van de resultaten van alle lopers en dan weer vooruitkijken naar de volgende editie in 2011 met wellicht nog meer deelnemers en supporters!  En misschien wel échte kou…

© Redactie Loopkrant.nl