17 oktober 2009. In Schaarbeek (België) de Piste marathon. Wie kent niet Abebe Bikila, de marathonloper op blote voeten die in 1960 in Rome het wereldrecord op de marathon verbeterde. Nou dat is voor mij een onbereikbaar iets, maar driekwart jaar geleden werd ik benaderd door de importeur van Five Fingers met de vraag of ik de Five Fingers wilde uitproberen. Ehh wat zijn Five Fingers?

Afgelopen weken berichtten RTL4, SBS6, de Telegraaf en ook enkele Belgische kranten over de Five fingers. "Five Fingers zijn schoenen die je het gevoel geven dat je op blote voeten loopt zonder dat je bang hoeft te zijn om je te snijden aan scherpe voorwerpen of je tenen te stoten. De schoenen zijn tevens goed voor de gezondheid! Het ontwerp en de Vibram zool sluiten perfect aan op de voet en de tenen zodat het lichaam naar voren beweegt en er zo een meer natuurlijke tred ontstaat. Daarnaast nog meer voordelen voor de spieren in de onderbenen en de voeten. Lichaamskracht, lichaamsbalans en lichaamshouding worden verbeterd. De naam van Five Fingers komt doordat de schoen vijf tenen heeft en dit geeft weer soepele en sterke voetspieren." Kort gezegd: allemaal mooie woorden van de leverancier en dat leek me wel wat, want na 31 jaar hardlopen heb ik wel alle blessures gehad die er bestaan.

Ik begon er mee te trainen en het voelde heerlijk. Thijs van Heugten, een blote-voeten-hardloper, had me dit wel verteld, maar ik deed er verder niets mee. Toen ik de eerste keer ermee ging hardlopen voelde ik meteen dat je moet afstappen van je hiellanding, want daar houd je alleen maar hoofdpijn aan over plus dat je dat niet al te lang volhoudt. Je landing wordt verplaatst naar de voorvoet en die vangt de schokken op in samenwerking met je knie- en heupgewrichten. Maar je moet er wel op trainen en je afstand steeds langer maken. In de maand september was ik er klaar voor, maar enkele dagen voor de uitkozen marathon sprong ik over een vluchtheuvel en het neerkomen voelde niet goed. Zodanig besloot ik de marathon op Five Fingers uit te stellen. 

In Oktober was het dan zo ver. Ik voelde me goed en had het weekend ervoor de marathon van Eindhoven gelopen, op hardloopschoenen, en de week ervoor de marathon van Köln (Duitsland). Ook op mijn gewone loopschoenen. De hersteltrainingen tussendoor gebeurden op de Five Fingers en in Schaarbeek moest het gebeuren. Ik wilde de marathon lopen op de Speed (nieuwste variant FiveFingers) en niet op de KSO (‘oude versie’ FiveFingers) waarop ik alle trainingen gedaan had. Waarom? Een nieuwe schoen heeft bepaalde aantrekkingkrachten. Tijdens de Runnersbeurs in Eindhoven, kreeg ik van dezelfde importeur het nieuwe model voor 2010 van Five Fingers, de Speed!

Vlak voor de start van de marathon in Schaarbeek nog een regenbui en dan weg. Ik vertrok snel, zoals altijd, en het was té snel. Na een half uur werden we verrast door een regenbui, maar vanaf dat moment bleef het droog. Na bijna anderhalf uur werd ik uit mijn ritme gehaald door een andere loper en ging naar rechts en hield in. Mijn doel was om te lopen op de Five Fingers met een eindtijd van ongeveer 4 uur, omdat het de eerste marathon op deze schoenen was. Nou dat inhouden was bijna mijn doodsteek, want ik kwam naderhand niet meer goed in mijn ritme en moest vechten om vooruit te komen. Het tempo zakte en ik nam hier maar genoegen mee, want finishen op de Five Fingers was vanaf het begin mijn doel.  Na 105 en een halve ronde finishte ik in 3.59.

Ik mag me nu de eerste BeNeLuxer noemen die een marathon heeft gelopen op de Five Fingers, want contacten in de Barefootwereld zeggen dat nog niemand in de BeNeLux een marathon hierop heeft gelopen. Mijn jarenlange chronische pijntjes bleven zo goed als afwezig en dit vraagt uiteraard naar meer…

© Henk Sipers – Maastricht / http://www.adventure-runner.tk