Het dagje Ter Apel zit er weer op met als eindoordeel: de Monnikentocht is een mooie ultrarun! Maar eerst bij het begin beginnen. Om 05:00 uur aan het ontbijt en naar Amsterdamse om daar even de Ultraloopster Léonie én Selim op te pikken. Na ruim 2 uur arriveren we in Ter Apel in Oost Groningen en behalve een Monikkentocht is er ook een middeleeuws Ridderfeest aan de gang, dus lekker druk allemaal.
Natuurlijk onderweg in de auto lekker kletsen en leuk om op zo’n dag een nieuwe ultraloopster te ontmoeten. De inschrijving verloopt gemoedelijk en dat is het altijd bij het ultralopen en al snel is daar Els, Petra, Jet, Bertus…niet lang daarna ook snelle Ronnie bij de inschrijftafel. Erg veel bekende ultra- en marathongezichten gezien. Het is een klein wereldje en een soort familiegevoel krijg je wel. Dan de start met eerst de uitleg over het parcours. Het is een punt tot punt ultraloop (Ter Apel naar Bourtange), dus de tassen worden naar de finish gebracht. Dan gaan we. Ik loop samen met Léonie. We maken er een rustige duurloop van en genieten natuurlijk vooral door veeeeeeeel te kletsen.
De eerste 10km lopen we met andere lopers door bossen, paden en verharde wegen. Om de 5km uitgebreide verzorgingsposten en alles is gewoon perfect geregeld. Ook de zon doet zijn best en met met een windje erbij heerlijk loopweer. Natuurlijk komen we veel bekenden onderweg tegen en maken tijd om al lopend te praten. Zo vliegen de kilometers om. Behalve dat Oost Groningen erg mooi is om te lopen is het erg gevarieerd en kijk ik best mijn ogen uit naar dit mooie landschap. Helaas lopen we een klein stukje verkeerd en komen we wonderbaarlijk toch aan bij de verzorgingspost. Na overleg een afslag naar het bos gemist, maar we hebben niet echt omgelopen of te kort gelopen. Later krijgen we een paar flinke buien over ons heen en de wind gaat ook best te keer, maar al snel is het weer prachtig weer.
Op een gegeven moment (afstand of tijd weet ik niet eens meer en is ook niet belangrijk) gaat het ietsje minder met Léonie en ze heeft wat last van verkoudheid. Dichte oren. Ze heeft wel eens gemakkelijker gelopen. We gaan gestaag door en Léonie is het zonnetje in huis en blijft lachen. We houden plezier en maken tijd om bij de verzorgingsposten rustig te drinken en te eten. Daarnaast maken we onderweg regelmatig foto’s. Vanuit de hand of door gebruik te maken van de ontspanner op de camera.
Ondertussen is het mooie vestigingsdorp Bouttange in zicht en met nog 4 km te gaan zijn we er bijna. Bij 50km lopen we het dorp in en zijn we na 5:10:54 uur over de finish in Bouttange. We krijgen een mooie weekendtas als aandenken en al wandelend lopen we naar camping ’t Plathuis voor de douche en omkleedruimte. We nemen er nog een biertje op en natuurlijk even met de andere ultralopers praten voordat de bus ons weer terug brengt naar Ter Apel. Dan weer terug naar Amsterdam en direct door naar huis om een geslaagde dag te vieren!
Kort en Bondig: een prachtige ultraloop met echt genieten van de omgeving en route. Ikzelf liep vrij gemakkelijk en ik denk dat Léonie dat wel gehoord heeft onderweg. Erg fijn om met Léonie mee te lopen en zo gezamelijk toch weer een soort Amersfoortse marathon gelopen! Natuurlijk was dit een voorbereidingsloop op de 100km van Winschoten over twee weken en ikzelf ben ervan overtuigd dat ik dat ga redden. Het zal totaal geen vergelijking zijn met deze ultraloop, maar het gevoel zit goed en dat is ook belangrijk. Nu de komende 2 weken nog meer focus op de gedachten dat ik die 100km ga halen zodat het mentaal ook helemaal top zal zijn. Verder wil ik Léonie bedanken voor de toch wel fijne ultraloop. Ik heb van je genoten zoals jij bent en supergezellie gelopen. Een echte ultraloopster die ook 100km gaat rennen, geen twijfel!
© Rinus van der Wal – Heemskerk / http://www.rinusrunning.punt.nl