Monschau, idyllisch gelegen in de Eifel. Bekend om zijn schilderachtig centrum, kerstmarkt én glooiende omgeving. Eens per jaar vindt hier op de 2e zondag in augustus de Monschau Marathon plaats. Na vorig jaar in Meerssen voor het eerst een marathon gelopen te hebben (Mergelland Marathon) had ik mij heilig voorgenomen: nooit meer een Marathon.
Mijn doel een marathon uit te lopen en het liefst onder de 3 uur had ik immers voltooid, mission accomplished (eindtijd 2.54.18). Vanaf 2007, toen ik mijn eerste wedstrijdje liep tot vandaag (en 55 wedstrijden verder) weet ik inmiddels wél welk parcours mijn voorkeur heeft: lange vlakke wegen afstand tussen de 10 km en 21,1 (Halve Marathon). Aangezien de Mergelland Marathon niet bepaald vlak is te noemen viel eind april tóch de keuze op wederom een pittige (natuur)marathon door een glooiend landschap. Het motto van de Monschau Marathon: "Run in Nature" sprak mij vooral aan. Aangezien er in augustus traditioneel weinig wedstrijden zijn dan kun je maar beter voor het zwaardere werk kiezen. Op dit lastige parcours start je niet om je PR op de marathon aan te scherpen maar als je er pas één gelopen hebt is de kans immers wél aanwezig.
Zoals gezegd: Run in Nature.Vrij vertaald loop je 42,195 Km naar de vaantjes en geniet van de prachtige natuur, zolang je nog helder kunt denken. 70 procent van de afstand leg je berg op berg af over ongeasfalteerde weggetjes. Bij Km 12,5 zit zelfs een zeer steile passage waar je zelfs moet lopen. Hou je van: een vlak parcours, veel hectiek, opgesloten zitten achter starthekken, opgaan in een massaal startveld met meer als 30.000 lopers, al la New York, "lopers" die je de eerste kilometers verkleed als Teletubbie of als kip inhalen dán zit je hier zeer zeker verkeerd. Nee, mijn silhouet zal gedurende deze (natuur)marathon worden gadegeslagen worden door: merels, groene spechten, de lokale bevolking en niet te vergeten enthousiaste STB-ers die voor de nodige support zorgden. (red: STB staat voor Sport- en Trimclub Brunssummerheide)
Cliche vraag van sportleken aan hardlopers. "oh je hebt al een marathon gelopen, waar in Rotterdam of New York? Er zijn alleen al in de Benelux en Duitsland meer als honderd marathons. Mocht ik ooit de behoefte hebben een marathon vér buiten de landsgrenzen te willen lopen dan ligt de keuze voor de hand: dan ga je namelijk eerst naar de roots van de Marathon: nl. de Athens Classic Marathon. Start in Marathon – aankomst in Athene. Tijdens deze marathon loop je ongeveer dezelfde route die Pheidippides 490 v.C. liep. In de Griekse Oudheid liep deze soldaat vanaf het slagveld nabij Marathon naar de hoofdstad Athene om te melden dat de numeriek sterke Perzen verslagen waren. Bij aankomst waren zijn laatste woorden "Niki" (overwinning) en bezweek ten gevolge van een zonnesteek. Met deze heroïsche tocht legde Pheidippides de basis voor de hedendaagse marathon en ontleend hét grootste sportmerk ter wereld zijn naam aan de laatste kreet van hem.
Veel STB-ers lopen de Monschau Marathon, al jaren, sommigen zelfs als voorbereiding op de loodzware Junkfrau Marathon (Zwitserland) die in september plaatsvindt. Dit jaar stelde clubgenoot Herm(an) Gerards zelfs een heus trainingsprogramma samen bestaande uit lange duurlopen om deze monstertocht te trotseren, chapeaux. Ruimschoots voor de marathon heb ik bij "ervarings deskundige" Herm(an) (die binnen de Duitse loperswereld zelfs de status van wijlen Rudi Carell overtreft) de nodige info ingewonnen over de "Schwierige Passagen im Lauf"; lees steile beklimmingen in de marathon waar ik zeker niet boven mijn maximale (marathon) hartslag mag uitkomen. Ik ben namelijk bang dat naar mate de wedstrijd vordert "de man met de hamer" rigoreus zal toeslaan. Vorig jaar tijdens de Mergelland Marathon kreeg ik bezoek van hem bij Km 29. Toen begon de zware lijdensweg. Marathon metgezel Jo Schoonbroodt spoorde mij bij deze kilometerpassage nog aan echter hij verdween rap uit mijn blikveld. Ik ben er tot op de dag van vandaag nog steeds niet uit of ik toen tot aan de finish in een trance heb gelopen of om het op zijn Maradonna’s te zeggen de hand van god mij heeft geholpen. Een ding was wél zeker na vorig jaar, de voorbereiding was ronduit slecht en ik vatte de marathon veel te licht op: teveel wedstrijden vlak voor de marathon, onvoldoende rust en duurlopen niet langer als anderhalf uur! Dit jaar kon het aan de tekortkomingen van vorig jaar in ieder geval niet liggen. Dit jaar werd het over een andere boeg gegooid. Voldoende rust, lange duurlopen > 2 uur en de laatste 10 Km wedstrijd vond 3 weken voor de marathon plaats. Ook was ik er na vorig jaar in september achter gekomen dat mijn schoeisel een halve maat te klein was. Een gitzwarte teen was het gevolg. Dit jaar liep ik de wedstrijd op oranje "Nike Skylons". Nederlands Marathon Kampioen 55-plus Jo Schoonbroodt liep vorig jaar in Meerssen eveneens op Skylons, volgens Jo een geweldige schoen, én inderdaad qua demping, gewicht en comfort een über wedstrijdschoen, een echte aanrader. Kortom, de aanloop naar de wedstrijd was beter als in 2008. Het doel was wederom om de finish heelhuids te bereiken en als het even kan om onder de fameuze 3 uur te eindigen.
Week 32, (dé marathonweek) de temperatuur bereikt overdag de 30 graden. Gespannen kijk ik dagelijks naar het weerbericht voor komende zondag. Via het niet meer weg te denken Hyves netwerk worden er nog even dagelijks de laatste marathon updates uitgewisseld. Passages als "ben je al naar het Scheisshaus geweest?" (vanwege de naderende spanning) en dergelijke passeren de revue, het aftellen is duidelijk begonnen. Op internet lees ik zelfs dat Peter Borsdorff , die a.s. zondag een drankpost bemand, vanuit het STB-kamp is ingeseind dat veel van "seine Höllandsiche STB-freunde" deelnemen aan de marathon. Nee, Peter tijdens de marathon drinken we voor de afwisseling geen bier!
Zondag, 9 augustus. 04.45 uur D-Day. De dag begint met de gebruikelijke (wedstrijd)rituelen. Veel koffie, een stevig ontbijt incluis macaroni en een wandeling met onze viervoeter. De nervositeit slaat toe, ik heb zelfs geen tijd om mijn geliefde macaroni te eten, ik gris het eerst beste *plastic bakje uit de keuken en doe hier mijn koolhydraatjes in. *(na thuiskomst blijkt dat dit bakje nog in de vaatwasser moest en dat hier hondenvoer had ingezeten). Drie kwartier uur later snel ik naar , Albert ónze voorzitter/chauffeur, die een straat verder woont, hij loopt eveneens in Monschau. Tevens aanwezig Jos Lempers, die volgens mij wel elke week een marathon aankan. Daarna pikken we nog even kunstenaar en tevens STB lid Andre Roumen op, die zijn laatste marathon maar liefst 12 jaar geleden liep! Op naar Monschau. Tijdens de rit lepel ik nog even gauw mijn "smakelijk" plastic bakje macaroni leeg en worden er nog even wat oude anekdotes opgerakeld en blijkt dat Andre schoeisel van het onbekende merk "Mien zuunig" te hebben. Al gauw bleek het dat om Mizuno ging. 06.45 uur aankomst in Konzen, de startplaats. Jos Duteweerd is reeds aanwezig hij is vandaag met Huub Donders onze mobiele support bij Km 30. Na de gebruikelijke ditjes en datjes gaat het op naar de start, het weer is perfect 16 a 17 graden. Iets wat mij mateloos irriteert is als je start voor een marathon er estafettelopers voor je staan die met een team van 4 lopers de marathonafstand afleggen, als je het mij vraagt horen deze lopers achter het reguliere marathonveld te starten. Vlak voor de start staan veel STB-ers netjes bij elkaar op de 3e startrij ook dus Andre Roumen, die ons verbaasde om een half uur voor de start een grote rauwe champignon te eten! Acht uur, het startschot klinkt , de eerste 7 Km gaan zoals verwacht vrij makkelijk in dalende lijn. Al gauw zit ik in de eerste groep. Vanaf nu begint het rekenwerk, het alarm op mijn hartslagmeter gaat voortdurend af. Ik loop boven mijn hartslaglimiet. Ik besluit de groep te laten lopen. Echter al gauw kom ik in gezelschap bij de Duitser Claesgens Bij Km 10 doe ik even vlug een sanitaire stop. Door mijn gedachte schiet "Stel je toch eens voor je strandt ooit in een marathon op een paar seconden boven de tijd die je in gedachten hebt", maar goed we zijn pas net begonnen.
Bij Km 12,5 de zwaarste passage in het parcours (waar je zelfs nog even een stuk moet lopen) sluit zich nog een loper bij ons aan. Bij Km 15 laat ik Claesgens lopen, ik ben niet van plan boven mijn hartslaglimiet te lopen. Km 17 het zware klimwerk is eindelijk voorbij, als ik op mijn tabelletje kijk schrik ik met deze tussentijd loop ik al boven de 3 uur, het is duidelijk, dit zware klimwerk is een ware scherprechter geweest. De tussentijden die ik heb genoteerd zijn gebaseerd op een vlakke marathon, waardeloos, zeker als je veel moet klimmen over grindpaden. Bij Km 20 zie ik de latere nummers 7 en 8 in deze marathon voor me, ik neem een oriëntatiepunt en klok, de achterstand is 1.20 minuut. Doorkomst op de HM (21,1) 1.29.42 uur. Ik weet dan al dat de magische 3 uur grens onhaalbaar is zeker als je weet dat je (bijna) altijd verval hebt in het 2e gedeelte en je er staat nog wat geaccidenteerd terrein te wachten. Plakker Skopnik die niet over wil nemen schud ik af en in de 5 Km die volgen in dalende lijn over strak asfalt haal ik tijd in, het alarm gaat voortdurend af. De 2 lopers voor me zie ik voortdurend omkijken hun voorsprong groeit echter gestaag. Ik heb een kaartje van het hoogteprofiel op mijn rechterpols geplakt dus ik kan zien wat er nog komt, weinig hoopvol voor de "magic limit" wederom even een sanitaire stop. Bij Km 30, passage Kalterherberg, staan Jos en Hub. Heerlijk asfalt onder mijn voeten, ik loop warempel onder de 2.59 uur nú, ik kan hier weer goed tempo maken. Ondertussen hoor ik van een Duitser dat ik wel 8e lig, ja daar ben ik mooi klaar mee, ik heb iets anders aan mijn hoed waar ik al vanaf Km 17 in strijd mee ben nl: finish onder de 3 uur. passage Km 37, tussentijd 2.38.17, ja het kan! Wat ik wel weet dat de laatste 2 Km weer in stijgende lijn zijn waarvan een stuk over een glibberig pad ondertussen haalt me nog de Duitser Paltommel in die uiteindelijk nog 6e wordt. Km 40, tussentijd 2.51.19 uur het wordt een dubbeltje op zijn kant, een klim van 300 a 400 meter gemiddelde stijging a 6% meldt zich. Luid wordt ik aangemoedigd "Lauf Junge du schafft es". Was dit hem nu die laatste klim? Ik voel nu pas voor het eerst in de wedstrijd dat mijn benen niet meer willen, de kracht is weg..
Nog ongeveer anderhalve kilometer, een waar thrillerscenario dient zich aan. Het zwaard van Damocles hing al dicht boven me echter 1 Km voor de meet velt een steile onverharde klim het definitieve Salomons oordeel. Ik zie de kerk van Konzen, dé finish, mijn horloge geeft 2.59.32 aan !! Is het hier naar links…..? de mensen klappen . De speaker heeft me al in het zicht. Ik vloek, tier en het huilen staat me nabij. Er volgt nog een stuk van zeker 250 meter. Ik knok voor wat ik waard ben en kijk tegen beter weten in op mijn horloge 3.00.00 uur………en ik ben er nog niet….., in het zicht van de finish heb ik de strijd verloren. Ik ben teveel sporter om dit direct te relativeren. Kapot val ik neer: Eindtijd 3.00.28 uur. "Super 9e" roept de speaker. Hij moest eens weten hoe ik me voelde! Drie minuten later finished Fons de Bie, die mij vorig jaar bij Km 40 tijdens de Mergelland Marathon nog inhaalde op een keurige 12e plek. Achteraf hoor ik dat hij me al vanaf de 21 Km passage in het vizier had, toch nog een kleine opsteker. Fons, die zelf ook diep gegaan is vraagt me "en wat is de volgende marathon?" Vorig jaar riep ik nooit meer. Nu antwoordde ik: "op korte termijn", deze wrange bijsmaak wil ik gauw wegspoelen". Nu heb ik nog veel tijd om te trainen voor een marathon; in januari 2010 staat er immers een tweede Theunissen op komst en dan wil dít (marathon) echec wel even verwerkt hebben. In rap tempo komen de volgende STB ers over de meet. Als laatste STB-er komt Andre Roumen over de meet, die na een onderbreking van maar liefst 12 jaar deze marathon uitliep. Een geweldige prestatie. In onze STB-afvaardiging heeft zich al gauw tot grote hilariteit rondgesproken dat ik een beetje "pissed off" ben vanwege mijn eindtijd. Sommigen informeren herhaaldelijk naar mijn eindtijd was het nou 28 of toch 33 seconden? Ik zie er dan wel de humor van in en ja het was een zwaar parcours (en zo kun je nog wel meer excuses verzinnen)…maar goed. De feiten tellen – punt uit. Ik moet je wel zeggen de spanning gedurende km 17 tot 42,195 Km was nog groter als wachten op je eindexamenuitslag! En wat een rekenwerk tussendoor.
Het was een geweldige dag, prima verzorging tijdens de tocht en veel (typische) STB humor voor en na de wedstrijd. Sommige STB-ers vroegen zich af "waar heb je die 28 seconden verloren?" Hoe lang heb je nodig voor 2x een sanitaire stop? Stel je voor ik was niet gestopt dan was ik misschien op 8 seconden gestrand! Dan maar als een strijder uit de Griekse Oudheid ten onder. Misschien heb ik het wel de goden zelf verzocht toen ik aan dit doemscenario dacht bij Km 10? We zullen het nooit weten. En wat betreft het motto van deze marathon: "Run in Nature", daarvan is niks teveel gezegd!: Onze "Junkfrau" STB-ers waren ook zeer tevreden zij liggen op schema. Voor hun diende deze pittige (natuur)marathon als lange duurloop. Ik zie hun verslag met letterlijk en figuurlijk veel ups en hopelijk niet teveel downs tegemoet.
Wil je meer weten? Dan even surfen naar: http://www.monschau-marathon.de
© Iwan Theunissen – Landgraaf