Dag 4 Fleurir – La Chaux de Fonds. Omdat gisteren 6 lopers na de limiet binnen gekomen zijn wil de organisatie ons tegen ons zelf in bescherming nemen en wordt er een tussentijdse limiet ingesteld. De lopers moeten binnen 4:45 bij de tweede verzorgingspost zijn. Deze post zit op kilometer 27 en is tevens de helft van de loop. (175 kilometer dus).

(Note Redactie Loopkrant.nl: Swiss Jura marathon. Dit alles door de ogen van Henk Geilen in vijf afzonderlijke verhalen vastgelegd en verspreid over drie dagen afzonderlijk te lezen op Loopkrant.nl. Hierbij het vierde deel van deze bijzondere loopervaring)  

Normaal zou ik eens moeten lachen met een limiet van 4:45 voor 27km maar ik heb de afgelopen dagen geleerd dat dit wel eens een behoorlijke kluif zou kunnen zijn. Naast de verassing van de limiet biedt deze etappe 2020 meter omhoog en 1760 omlaag, dit alles uitgesmeerd over 47 kilometer te volbrengen binnen 8 uur. Of om het anders te zeggen: 13 kilometer omhoog naar de Creux du Van ( 1382 meter), dan op handen en voeten ruim 600 meter omlaag en dan weer op naar de Mont Racine ( 1415 meter). Hoe het gebeurd is weet ik nog steeds niet maar vrij in het begin heb ik mij gruwelijk verlopen en was dus een kwartier van mijn krappe limiet kwijt. Vervolgens ben ik zo goed als het ging gaan gas geven. Het stuk omhoog ging eigenlijk best goed. Maar toen kwam er een heel lang stuk op en af boven over een bergkam. Richels en rotsen, dus iets wat mij niet makkelijk afgaat. Tel daar bij dat ik mij vergist had en dacht dat het limiet punt op 28 kilometer lag, dus ik zag mij al in het bezem busje liggen. Het laatste stuk tot de tweede verzorgingspost heb ik absoluut niet genoten maar alleen lopen te stressen en op mijn horloge gekeken. Dit was dus verre van prettig. Uiteindelijk was ik 23 minuten "te vroeg" op de tweede verzorgingspost. Ik had gruwelijk de smoor in dat ik mij zo gek had laten maken. Ik had dus nog ruim 3,5 uur voor de laatste 20 kilometer. Ik had zo iets van: nu kan de organisatie mij de rug op ik ga deze 3,5 uur helemaal opgebruiken voor dit stuk.

Uiteindelijk ben even lekker de toerist gaan spelen. Wel kwamen erg nog twee felle en lange klimmen en toen begon ik toch weer op mijn klokje te kijken en zag ik dat ik toch nog even gas moest geven. Teveel de toerist uitgehangen dus. Na 7:47 was het klusje geklaard. Nummer 56 was ik die dag en er stonden nog 64 mannen op de uitslaglijst.

Dag 5 La Chaux de Fonds- Biel. We kregen weer 8 uur voor 53 kilometer waarbij het 1520 meter omhoog en 2090 meter omlaag ging. En eindelijk weer een topje boven de 1600 meter. Ook dit was weer een fantastische etappe. Eerlijk gezegd was La Chaux de Fonds (of althans het stuk dat ik daarvan gezien had) een enorm lelijke plaats. Het schijnt dat deze plaats ooit helemaal afgebrand is en toen opnieuw is opgebouwd. Schijnbaar waren toen lelijke flats je van het. Maar goed, des te mooier is de natuur van de Jura. Eerst mochten we weer de nodige honderden meters klimmen naar de Mont d’Amin. Dan beestachtig omlaag. Prachtig, het enige dat je ziet zijn koeien en wat je hoort zijn koebellen. En als je even geen koeien ziet weet je zeker dat ze in de buurt zijn want naast enorm mooie natuur heeft Zwitserland ook erg veel koeiestront. Overal liggen die vlaaien. Achteraf vind ik het enorm knap van mij dat ik geen enkele keer in zo’n vlaai getrapt ben. Deze opmerking is toch lekker niet te verifiëren. Deze dag was het trouwens enorm warm. Gelukkig had ik mij goed met zonnecrème in gesmeerd. Helaas was de zon gisteren al begonnen met schijnen en had ik mij dus niet in gesmeerd. Dus had ik schitterend rode kuiten en bovenbenen.

Uiteindelijk ging het omhoog naar de Chasseral (1607 meter). Dit was een klim waar voor mijn gevoel maar geen einde aankwam. Maar het was werkelijk schitterend. Wat een uitzichten en dan met het stralende weer. Op de achtergrond zie je dan het Alpenmassief met de sneeuw op de Mont Blanc. Hier stond de organisatie en maakte een foto van je. Ik kan niet wachten tot ik die te zien krijg. Ook hier weer het verhaal dat het "bloss runter geht". Hier heb ik de laatste dagen niet zo’n beste ervaringen mee opgedaan.

Tijdens de afdaling zie ik Jannet voor mij en dit is inderdaad het soort afdalingen dat ons beide op het lijf geschreven is. Dus samen kunnen we eindelijk weer eens lekker doorstomen. Gezien de warmte (30 graden) heeft de organisatie zelfs een extra verzorgingspost ingericht. De laatste drie kilometer lopen we door een schitterende kloof. Onder je het donderende geweld van het water en boven je de imposante rotsen. Prachtig. Nergens een mens te zien. Plotseling horen we "Geweldig, Prachtig". Toch zien we niemand. Dan weer applaus en gejuich. Jannet kijkt even om waar dit geluid vandaan komt en het noodlot slaat toe. Zij valt en schuift over de grond. Dikke shit dus. Snel help ik haar opstaan en laat haar doorlopen. Dit om te voorkomen dat de spieren vast slaan. Uiteindelijk heeft zij schaafwonden aan handen en benen, een dikke schouder en knie en blauwe plekken op haar bovenbeen. En de oplossing van het raadsel was dat een van de Canadese lopers (Rob) die helaas na twee dagen met een dikke enkel is uitgevallen onder in de rivier zat om zijn enkel te koelen. Uiteindelijk komen wij na 7:42 in het centrum van Biel. Ik ben nummer 47 en het aantal namen op de uitslagenlijst is terug gebracht tot 61. Tevens was ik die dag een van de gelukkigen die 100 francs wonnen.

© Henk Geilen – Munstergeleen / http://www.loopplezier.tk/