Ooit hadden we bij Centraal Beheer een kleine kleedruimte annex doucheruimte waar de lopers die tussen de middag gingen lopen hun loopspullen hadden. Er was zelfs een loper die er zijn sokken had staan. Staan was het juiste woord, want hij verkoos een week lang met dezelfde sokken te gaan hardlopen.
Gelukkig waren we altijd snel klaar met omkleden zodat we er niet echt veel last van hadden en een beetje hardloper is wel wat luchtjes gewend. Tot die dag dat er fitnessers gebruik gingen maken van `onze` douches. Onacceptabel die lucht en in een poep en een scheet hingen er overal briefjes of we onze loopspullen dagelijks mee naar huis wilden nemen. Ook vanwege de nodige hygiëne. Wij spraken de sokkenman eens ernstig toe, maar die vond het allemaal wel meevallen. Het ironische was dat de fitnessers enorme kleedruimtes hadden en zo´n 50 meter over de gang moesten lopen om te kunnen douchen in onze kleine ruimte.
Bij het ruiken van zweet komen deze gedachten weer boven. Jaren daarvoor had ik al op de clubtraining iemand meegemaakt die na het trainen met zijn looptenue aan onder de douche ging staan zodat hem dit een wasje bespaarde. Afgelopen zondag liep ik de 10 engelse mijlen van AV´34 in Apeldoorn. Bij 5km had ik een supertussentijd en de kanonnen (tevens mijn loopkameraden) Lex Frentz en Cees Thiemens liepen niet echt meer op me uit. Sterker nog: ik dacht iets in te lopen. Op de Kampsteeg bleek dat ik echt in liep en toen Cees even moest kotsen kreeg ik de geest. Vlak na De Echoput ging Cees weer over zijn nek en niet veel later haalde ik Lex ook in. Lex bleek echter taai en het werd een strijd tot op de meet.
Toen we ons bij de meet waanden riep speaker Henk Schimmel "nog anderhalve ronde op de baan". Een klap in mijn gezicht. Lex was echter niet meer te houden en trok alle registers open. Op de baan riep de speaker nogmaals dat we nog anderhalve ronde moesten. Lex zette een tandje bij en stormde in 24 per uur op de streep af. Toen men hem op de streep waar hij stopte maande om toch echt die extra ronde te gaan lopen was het einde verhaal voor Lex. Hij stopte en pas na een flinke pauze hervatte hij het lopen.
Tijdens het uitlopen kwam de aap uit de mouw. Lex zweet zo veel tijdens het lopen dat zijn oren vollopen met zweet en al de signalen dat er nog 600m moest worden gelopen op de baan had hij nooit gehoord. Had Cees de overlopende oren gezien en was het hem te veel geworden? Hoofdschuddend vervolgde Lex zijn weg en ik liep drijfnat achter hem aan. Ook een beetje schuldbewust, want ik had als één van de weinigen gezien dat er gestart ging worden en had na een pikstart het hele veld de baan af getrokken terwijl Maurice, de bedenker van de extra ronde op de baan in het begin, vertwijfeld zag wat ik deed.
© Rinus Groen – Apeldoorn