Marathon Marrakesh Marokko 27 Januari

Bron Rinus van der WalNa een goed ontbijt en een foto op naar de start op 200 meter afstand. Helaas nog geen bekenden gezien, de armen in de lucht, het startschot en na 2 minuten over de streep. De marathon gaat beginnen. Het is al warm en volgens Mo kan je het beste snel beginnen, want na een paar uur zal het bloedheet worden.Ook de waterpunten zal niet altijd voorzien zijn van water en het verkeer raast gewoon langs je heen.

Voorlopig brede wegen en via de buitenwijken komen wij langs het paleis van de koning. Na 10 kilometer door de paleistuinen is het redelijk te lopen en nogal variabel. Bij de waterpunten is genoeg water in flesjes en dat werkt prima. Je kan het meenemen en onderweg over je hoofd heen gieten tegen de warmte. De halve marathon tijd gaat in 1:53 uur en dat is helemaal niet slecht gezien de warmte. Maar bij de eerste kilometer moet ik plassen en die stop maak het er niet beter op. Ik krijg het moelijk en de warmte in mijn kop doet zeer. En mijn benen willen niet goed. Onze Mo praat op mij in dat ik moet doorgaan en tempo houden. Nadat het beter gaat slaat een ander noodlot toe en krijg ik bij km26 krampen in de buik. Een sprint naar de eerstvolgende palmboom, de broek gaat naar beneden en ik loop helemaal leeg.

Bron Rinus van der Wal

Na een paar minuten kom ik bij en neem de rust om te drinken. Onder de schaduw even stoom afblazen. Onze Mo loopt door volgens afspraak, want anders krijgt ook hij krampen. Ik pak de draad weer op en na een tijdje loop ik samen met een dame uit Londen naar het 30km punt. Betty, zoals ze heet, loopt haar twintigste marathon en we besluiten om samen verder te lopen.Ik voel me ondanks de hitte best wel goed en velen beginnen al te wandelen. Ik geniet van de kamelen en groene omgeving.
 
Dan draaien wij de hoofdweg op richting Marakech en wat ik dan nog niet weet is dat die weg 12 kilometer lang zal zijn en dat er nog aardig wat toestanden staan te gebeuren. Terwijl het verkeer langs raast krijgt Betty het moeilijk en ruimschoots van te voren gaat ze al lopen. Ze geeft aan dat dit haar zwaarste marathon ooit gaat worden mede door de hitte. Ze is niet de enigste, want velen gaan net als haar wandelen en krijgen het moeilijk.I kzelf voel me eigenlijk wel lekker en spreek haar moed in.

Bron Rinus van der Wal

Dan gaat de weg langzaam omhoog en dat zal nog 10km tot de finish doorgaan. Nog meer lopers gaan wandelen en de teerweg brandt onder je voeten vandaan. Gelukkig is er bij het 37km punt  water, veel water. Ik giet het over mij heen en voor mij gevoel verdamt alles meteen, Even dacht ik dat de Marathon van Rotterdam warm was, maar dit is nog een tikkeltje erger. Dan slaat het noodlot voor Betty toe en ze kan absoluut niet meer. Ze geeft dudielijk aan dat de benen niet meer willen en dat ze voor haar gevoel in brand staat. Ik geef aan dat ze even moet pauzeren en dan samen met mij de marathon af moet maken. Op de tanden bijten en dat die laatste 3 km niks is in het leven. Dan in de stad, gekke toestanden. Er hangt toch een partijtje uitlaatgassen in de stad. Al het verkeer wordt tegengehouden door de politie, maar eenieder raast maar door. Bij rontondes word je door de politie gemaand om vooral sneller te gaan lopen omdat het verkeer weer verder moet.
 
Eindelijk het 40 km punt en helaas geen water. Alles op! Betty is nu helemaal op en ik geef haar water van mijn drinkbuidel. Natuurlijk het advies van Mo opgevolgd om water te bewaren voor het eind van de rit. Gelukkig zien wij ver in de verte de finish en Betty krijgt weer kracht en samen gaan wij door de finish. Toch best nog wel fit over de eindstreep. Er had gemakkelijk een snelle tijd in kunnen zitten, maar dit keer heb ik mij gespaard ivm de hitte, wat trainingstekort en op het oog op de marathon van Apeldoorn komende zondag.
 
Een mooie en aparte marathon om mee te maken, maar wel te heet om te doen.Gelukkig is alles goed gegaan en voel ik bijna geen spierpijn meer. Verder zoveel meegemaakt en gezien tijdens deze Marokko reis, dat is haast niet te beschrijven. Nu naar de oude stad voor Marokaanse thee en daarna bij de familie van Mo eten en slapen. Heerlijk. 

© Rinus van der Wal – Heemskerk  / http://rinusrunning.punt.nl