Het begon allemaal natuurlijk al een poos geleden toen ik de eerste halve marathon gelopen had. Steeds was er dat stemmetje “je moet toch eens een keer een marathon lopen”. En het verstand dat zei “het is echt wel een heel eind”. Dat eerste stemmetje kreeg bijval van loopmaatje Marianne Vos:"Je moet het echt een keer doen, anders heb je later, als oude man achter de rollator, spijt dat je nooit een poging heb gedaan”.

In december liep ik eens 30 kilometer en dat ging eigenlijk wel lekker, dus het idee kreeg iets meer vorm om daarna rond de kerstdagen weer weg te zakken. Want ja er is toch wel heel veel lekkers te eten en te drinken. De kinderen waren thuis, we gingen een paar dagen weg, heel gezellig maar echt veel lopen was er niet bij. Toen was het opeens januari 2008 en kwam het moment om mij in te schrijven voor de Asselronde (27.5km). In het weekend voor 14 januari nog een mooi stuk gelopen (ongeveer 34 km) en op maandag zat ik achter mijn PC om mij via internet in te schrijven. En ik kies voor Asselronde, maar net als ik wil bevestigen hoor ik dat stemmetje “als je het nu niet doe ……”. Dus ik gestopt met inschrijven en na een goede nachtrust heb ik mij toen toch maar ingeschreven voor de marathon.

Het weekend hierna nog eens een keer op zondag een afstand van ongeveer 34 km gelopen en toen lekker een paar weken rust genomen. Dus hooguit 18 km voor een lange loop en af en toe eens een 10 km ertussendoor. In deze weken heb ik ook eens gekeken op internet naar de trainingschema’s die er stonden voor de marathon. Dat was trouwens wel even schrikken. Ik had in de maanden naar de marathon toe zeker niet de afstanden gelopen die hier per week genoemd werden. Hoe zou ik dit gaan bezuren? En toen werd het zondag …

Op zondagmorgen op tijd opgestaan en wat zenuwachtig door het huis gelopen, net als anders twee sneetjes brood en wat melk. De schoenen en loopkleding bij elkaar zoeken. Mijn drankflesjes vullen met de geheime ‘Herman Elfrink sportdrank’. En toen op weg naar Herman om samen de bus te nemen richting Orpheus. In de bus was ik vrij rustig en vroeg ik mij constant af waarom ik niet gewoon voor de mini heb gekozen (18.6km). Bij startlocatie Orpheus kwamen we heel wat lopers van loopgroep Matenpark tegen en werd er zelfs een mooie groepsfoto gemaakt. Hierna heb ik de lopers van de mini uitgezwaaid. Nog even terug naar Orpheus voor een plasje en toen naar de start.

Om 12:00 uur mochten we weg. Het was voor deze tijd van het jaar schitterend weer. De temperatuur was goed er het was droog. In een grote groep ging het de Loolaan af en toen richting de hoofdingang van Berg en Bos. En na ongeveer 3 km was het wel tijd voor een sanitaire noodstop bij een boom. Het 5 km bord heb ik gemist maar wel een slokje drinken genomen bij de verversingspost net buiten Berg en Bos. Hierna ging het richting Hoog Soeren. Steeds mijzelf in de gaten houden dat ik niet te hard ging lopen want ik had mij voorgenomen om het rustig aan te doen in de eerste ronde. Het 10 km bord werd gepasseerd na 54 minuten. Normaal zou ik hier 50 minuten of minder over gedaan hebben.

Nu het stuk over de hei naar Assel. Het uitzicht was mooi en hier en daar lag nog een dun laagje ijs op de vennetjes. Ik heb geprobeerd om toch redelijk veel in een groepje te lopen om zo min mogelijk last van de wind te hebben. Maar als er dan te langzaam werd gelopen ging ik toch maar op pad naar het volgende groepje. Van Assel naar de Amersfoortse weg was een lekker stuk door het bos heen met als enige afleiding een paard en wagen die ons tegemoet kwam. De Amersfoortse weg viel eigenlijk wel tegen omdat het hier toch aardig naar boven loopt en we de wind tegen hadden. In de buurt van de 21,5 km passeerde ik ook het bord 35 km. Maar ja daarvoor moest ik nog een rondje. Toen veelal naar beneden richting Apeldoorn.

Bij de afslag naar Hoog Soeren zag ik de eerste lopers van de marathon al weer richting Hoog Soeren gaan. Ik moest eerst nog verder naar beneden, richting de Naald. Hier stonden mijn vrouw en 2 dochters om mij aan te moedigen. Tijd voor een banaan of iets anders had ik niet. Meteen door voor de laatste dikke 15 km. En nu ging het weer omhoog richting park Berg en Bos. Dit liep toch veel zwaarder dan een dikke 2 uur geleden toen ik hier langs kwam. En na Berg en Bos ging het alleen maar verder naar boven. Tijdens de 2e ronde van de Marathon mochten we ook niet meer over de Soerenseweg lopen. Wij moesten over het fietspad. En die gaat nog wat meer op en neer als de weg. Dan rechtsaf de Kampsteeg op. Hier liep ik een andere loper voorbij en toen liep ik helemaal alleen. Ja, ver voor mij liep er ook nog iemand. Even lekker de tijd om heel lang aan van alles en eigenlijk aan helemaal niets te denken.

Toen kwam ik weer op bekend terrein, want daar was de Amersfoortse weg weer. Ook hier was het fietspad nu verplichte kost en er zit nog een rottig klimmetje in dit fietspad vlak voor je rechtsaf naar de J.C. Wilslaan ga. Na een stukje Wilslaan gaat deze dan naar beneden en bij de kruising met de Soerenseweg zie ik nog Marathon lopers die nog richting Hoog Soeren moeten. Gelukkig, dat stuk heb ik al gehad. De kilometers worden nu wel erg lang maar ook is het nu het aftellen begonnen. 39 km wordt 38 km en dan komt de verversingspost bij 40 km en ben je er bijna. Maar dat viel tegen. Het stukje langs de Amersfoortseweg langs het Loo viel nog best tegen en dan het bordje op de Loolaan. Nog 500 meter. Wat zijn die 500 meters lang. Daar wordt ik aangemoedigd door Gerard de Bruijn en iets verder op staat Hennie ook nog. Geweldig. Zij slepen mij door de laatste meters op weg naar de Finish. De netto tijd: 3 uur en 41 minuten en 4 seconden.

Het herstel.. De rest van de zondag heb ik niet gek veel meer gedaan en was ik vrijgesteld van huishoudelijke taken. Maandagmorgen werd ik wakker met stijve benen en tot mijn schrik ook een pijnlijke knie. Op de fiets naar het werk ging wat moeizamer als anders en het traplopen was helemaal een opgave. Maar dinsdag ging het alweer beter en woensdag ben ik weer bij de loopgroep een rondje gaan lopen. Van de knie heb ik na die maandag geen last meer gehad. Al met al moet ik zeggen dat het mij niet is tegengevallen. Het moeilijkste stuk was toch wel het stuk tussen 28 en 35 km. Dus van Berg en Bos naar de Amersfoortse weg.

© Jan van Ree – Apeldoorn / http://www.loopsportmatenpark.nl