Veel stoerder dan “Early Bird” (vroeg in de ochtend hardlopen) klinkt “Nighthawk”. In mij topjaren, ver voor mijn tobjaren, was het niet altijd te regelen dat ik op een normaal tijdstip kon trainen. Als je zelf als vaste prik nooit minder dan 100km in de week wilt lopen kun je dus of een keer veel langer gaan of moet je op minder comfortabele momenten gaan trainen.

Zo ben ik dus wel eens om 23.00 gaan trainen omdat ik eerder geen tijd had. Dat lopen in het aardedonker heeft wel wat. Voor je gevoel loop je er stevig over heen, maar uit metingen blijkt dat je veel geconcentreerder loopt en dat dit het gevoel geeft. In het echt gaat het allemaal een stuk langzamer.

Mijn ultieme “Nighthawk”-training deed ik na een damtoernooi in Zutphen. Na de nodige bitterballen en biertjes kon ik bij thuiskomst bij mijn ouders de slaap niet vatten. Ik was alle wedstrijden aan het overspelen en analyseren. Om een uur of 3 had ik het niet meer en stond op. Ik trok mijn natte loopspullen aan (ik was een uur of 10 eerder uit Apeldoorn naar Zutphen gelopen) en ging maar weer naar Apeldoorn hardlopen.

Nu staat de Zutphenseweg niet bekend als goed verlicht dus besloot ik vanaf Voorst linea recta langs het spoor  terug te lopen. Wel eng, want ik kende het dienstrooster van vrachttreinen niet, maar in ieder geval beter verlicht. Net na station Klarenbeek kreeg ik een rolberoerte toen achter een bosje opeens een koe begon te loeien. Rond half vijf was ik weer thuis en kroop in mijn vertrouwde bed.

Gelukkig heb ik 99% van al mijn trainingen als middaguitje kunnen doen. En vind ik het niet erg als ik vreemde vogel wordt genoemd.

© Rinus Groen – Apeldoorn