Pinksteren: een dag waarop menig Nederlander zich door de partner naar een pretpark, strand, tuin- of meubelboulevard laat meeslepen. Of gewillig laat afvoeren naar een weekendvakantiebestemming in het buitenland voorafgegaan door uren fileleed. Het kan anders! Apeldoorn, 1e Pinksterdag. Midden op een openbare weg ontwaar ik een paardentrailer.
Geen knol te bekennen. Wel om de minuut een hardloper die wegschiet uit de aanhanger. Volwassen en schaars geklede mannen en vrouwen, die zich door de immer volumineuze Henk Borgmeijer het bos laten insturen. We zitten in dag drie van de Hardloopvierdaagse. Als toeschouwer ben ik aanwezig vanaf dag twee.
Bij het aanschouwen van de prachtige entourage in Loenen, een start en finish op een buitenplek met Kasteel en bijgebouwen, hadden ze mij ook kunnen wijsmaken dat we ergens in Midden Frankrijk zaten en dan ook nog 40 jaar geleden. De moderne chipsmatten en het lokale dialect bewijzen toch echt dat het 2009 is in de regio Apeldoorn. Afijn, als toeschouwer gekomen en, ja dat is het gevaar als je altijd loopschoenen bij je hebt, als deelnemer gestart. Werkelijk een prachtige omgeving waarin en waarop we liepen. Helaas als deelnemer geniet je daar toch minder van. Zeker als je sneller loopt dan gepland.
De vierde dag, ik was er toch, in rustig duurlooptempo meegelopen met Roberto, de nummer 3 bij de masters 45. Als je in een langzaam tempo loopt is de omgeving een stuk mooier dan wanneer je iets harder vooruit snelt. Onderweg nog even een praatje gemaakt met de immer vriendelijke Cees Kraaijeveld, waarmee ik in een ver verleden veel mooie hardloopmomenten heb beleefd. Nostalgie, het schitterende parcours en het mooie weer bezorgen mij een tweede Pinksterdag zoals die hoort te zijn!
Op de atletiekbaan wordt iedere finisher door Henk Borgmeijer onthaald ware het een olympische deelnemer. En eigenlijk is dit ook zo, want als ergens de gedachte heerst "deelnemen is belangrijker dan winnen", dan is het wel tijdens de Hardloopvierdaagse. Henk verstaat de kunst ook de minst getalenteerde loper het gevoel te geven een ware held(in) te zijn. Kortom de organisatie van de Hardloopvierdaagse kan wat mij betreft zo als ambassadeur worden ingelijfd voor de regionale en desnoods landelijke VVV. Knap om al deze parcoursen te vinden, vergunning voor te krijgen en vervolgens uit te zetten en te bemannen. Hier komt veel tijd, energie en overleg voor kijken, dat door menig deelnemer wel eens over het hoofd wordt gezien. Complimenten aan alle vrijwilligers die zorgden voor een prachtig Pinksterweekeinde voor zowel deelnemers als supporters!
© Aart Stigter