Schrijven staat voor mij synoniem aan hardlopen. Dit jaar wil ik dus weer volop schrijven én hardlopen. De eerste kilometers zijn weer gemaakt in het nieuwe jaar. Koude kilometers weliswaar bij temperaturen onder het vriespunt, maar dat deert mij geen moment. Het is juist genieten en af en toe is het ook afzien geblazen. Genieten omdat ik na een kwakkeljaartje erg blij ben dat ik buiten weer zonder pijn kan lopen. 

Afzien omdat het lopen nog moeizaam gaat en de souplesse bij mij nog ver te zoeken is. Maar wat wil je na een noodgedwongen looppauze van een aantal maanden? De lat is in elk geval weer iets hoger gelegd en ik heb nog een hele lange weg te gaan naar mijn derde halve marathon en een eventuele marathon.

In eerste instantie focus ik me op een aantal dingen als opbouwen van de loopbelasting, kracht, conditie en vermindering van mijn lichaamsgewicht. Het laatste moet ook echt gebeuren, want hoe minder ballast hoe sneller ik loop. Nou ja, snel is wel een heel groot woord. Ik heb sinds ik hardloop nooit de intentie gehad om snel te lopen, maar eerder om een bepaalde afstand te hobbelen. Van het een kwam het ander en heb ik een aantal prestatielopen gedaa. Het hardloopvirus is in mijn lichaam geslopen. Nog steeds schrijf ik met enig schroom over mijn bescheiden hardloopprestaties, maar ben ik ook wel trots wat ik in de tussentijd heb bereikt.

Natuurlijk wil ik wel mijn gemiddelde tempo iets opschroeven, maar dat is niet het belangrijkste. Ik wil gewoon lekker weer genieten van het "hard"lopen en wat het allemaal met zich meebrengt. Af en toe mezelf testen met een prestatieloopje. Weer met plezier de lange duurlopen gaan doen op de zondagochtend en verheugen naar de ontmoetingen met diverse webloggende en hyvende hardlopers zoals Bjorn, Eline, Esther, Hans, Geeralda, Ids, Jacqueline, JeeWee, John, Katrien, Martha, Ronald, Tiny en Wendy, e.a.

Maar zover is het nog niet. De hardloopschoenen heb ik weer zoals gezegd met regelmaat tevoorschijn gehaald en mijn gps horloge ligt niet meer onder het stof. Vrijdagmiddag heb ik weer eens een rondje gemaakt met mijn twee favoriete hazen. Het wordt weer eens tijd om de frisse buitenlucht in te ademen in plaats van de zweetlucht die in het fitnesscentrum rondhangt Hier vertoef ik regelmatig voor mijn cardio- en krachttraining.

Mijn twee boeven fungeren vandaag als hazen en fietsen met me mee. Na een korte warming-up en wat instructies aan mijn kids start ik mijn Garmin. De twee kanjers fietsen een paar meter voor me uit en ik loop achter ze aan. Onderweg maken ze wat foto’s en rijden richting de Doesburgermolen. Op de Zonneoordlaan ga ik even op de foto met op de achtergrond de mooie knotwilgen. Daarna loop ik weer verder terwijl de kids een bezoekje brengen aan de drie ezeltjes. Ze hebben wat oud brood bij zich en voeren de lieve dieren.

Als ik weer dicht bij het bosrand ben kijk ik achterom, maar zie ik m’n twee oogappeltjes niet. Ik loop een stukje terug en zie ze gelukkig naderen. Als ze weer beiden bij me in de buurt zijn loop ik weer verder richting huize Kernhem. Het lopen gaat stukken beter als afgelopen zondag. Van te voren wist ik dat deze loop met de twee hazen niet snel zal gaan doordat ik me niet geheel kan focussen op het lopen. Mijn twee bikkels moet ik voortduren in de gaten houden. Na ruim een half uur zijn we allemaal weer terug in de wijk. Mijn twee hazen fietsen vooruit en gaan naar huis. Ik doe mijn cooling down en kijk al weer uit naar mijn zondagtraining in de sportschool.

© Eugène Lekatompessy – Ede / http://runningcrashdummie.web-log.nl/